Het album opent met een riff die me weer in 1993 doet wanen. Deze riff had namelijk zo op de klassieker Chaos A.D. kunnen staan. Dat doet me deugd, want de weg die Sepultura met Roots ingeslagen was kon me nooit echt boeien, en hun vorige album Nation heb ik helemaal overgeslagen. Gelukkig is Roorback een grote stap in de goede richting, met 12 songs die me aan de Sepultura van weleer doen denken: lekkere agressieve riffs, een brute strot, en gelukkig geen oerwoud-trommels. Op nummers als The Rift, Activist, of de opener Come Back Alive laat Sepultura horen dat ze nog altijd heerlijke snelle nummers kunnen schrijven, zoals ze tien jaar terug ook al deden. En op een rustiger nummer zoals Bottomed Out blijkt dat Green ook een redelijke stem heeft als hij niet schreeuwt, maar echt probeert te zingen.
Toch mis ik iets op het album. Nee, het is niet de stem van Max Cavalera, want Derrick's strot past ook goed op het nieuwe materiaal (al was ik niet zo gecharmeerd van hem op het album Against). Het is meer de echte agressie, die in het oude Sepultura van bijvoorbeeld Arise en Beneath The Remains net voor dat beetje extra zorgde. Maar ondanks dat heeft Sepultura met Roorback zeker een prima album afgeleverd.
Tracklist:
1. Come Back Alive
2. Godless
3. Apes Of God
4. More Of The Same
5. Urge
6. Corrupted
7. As It Is
8. Mind War
9. Leech
10. The Rift
11. Bottomed Out
12. Activist
Wie er vlug bij is krijgt bij het album ook nog een bonuscd met daarop de Revolusongs ep, met daarop de volgende covers:
1. Messiah (Hellhammer cover)
2. Angel (Massive Attack cover)
3. Black Steel In The Hour Of Chaos (Pulblic Enemy cover)
4. Mongoloid (Devo cover)
5. Mountain Song (Jane's Addiction cover)
6. Bullet The Blue Sky (U2 cover)
7. Pirahna (Exodus cover)
.jpeg){kind=small}
