Indruk en algemeen:
Wat mij bij de eerste luisterbeurt opviel, of eigenlijk niet, was de uniekheid van deze CD. Hij valt een beetje samen met al het andere Viking geweld waar ik de laatste tijd mee geconfronteerd ben. Hij springt daar gewoon niet voldoende tussenuit om echt op te vallen.
Wat weer wel opvallend is, zijn de kwaliteit van de opnamen, deze zijn van een zeer hoog nivo. Wat er helaas ook wel eens voor zorgt dat het geheel een beetje onnatuurlijk netjes in elkaar zit. Al heeft wel elk nummer weer zijn eigen totaalgeluid. Ik kan mij herinneren van andere losse nummers van dat dat niet bij al hun CD's zo is geweest.
De nummers:
1. Draugs Harg
Een stevige headbanger met veel violen of keyboards. Lekker hard en moeilijk om stil bij te blijven zitten.
2. Digerdöden
Een trager nummer maar wel mooi. Zeker het middenstuk. Wordt na een paar keer luisteren wel wat saai.
3. Världsspegeln
Een emotioneel nummer zo linkt het, al zou ik niet weten waar het over gaat. Zeer emotionele zang of schreeuw. In tegenstelling tot de vorige nummers is de zang hier meer echt gezongen op een moderne manier. Wat rustiger nummer duidelijk met moderne invloeden.
4. The Voyager
Een zware stamper, met een verloop van emo-zang naar grunts. Afwisselend nummer met veel orgeldeuntjes. Wat mij wel kan bekoren. Heftige effecten op de percussie maken het af. Had van mij iets korter gemogen.
5. Angestens Högborg
Een traditioneler nummer en ook langer dan de rest. We een zeer apart middenstuk met vreemde geluiden, maar wel heel gaaf. Een gaaf nummer om op te headbangen. Gewoon goed of misschien wel meer. Ook een mooie opbouw.
6. The Giant's Laughter
Een nummer dat weer prima bij de rest past maar toch ook wel weer erg glad klinkt ondanks dat het veel harder is dan het vorgie nummer. Je hoort hier voor het eerst de bassist een beetje naar voren komen. Bij dit nummer komen eindelijk de rollende bassdrums weer los. En een gewone zangstem.
7. Vansinnesvisan
Meer in de trant van het vorige nummer. Hard, redelijk snel en een lekker riedeltje en een gave rif.
8. Kaos Aterkomst
Deze sluit weer aan bij de eerste nummers en is weer rustiger dan de laatste 3. Ook valt weer de wisseling qua geluid op. Mooie intro en interlude.
Ik heb geen favoriet nummer, al vindt ik hem nu wel steeds beter worden dan toen ik de CD voor het eerst hoorde. Het tweede deel van de CD vindt ik ook sterker dan het eerste deel. Misschien doordat het wel lijkt alsof er meer power inzit. Het is wel een groeiplaat.
Conclusie:
Kritiek is dus dat ie niet bijzonder veel beter is dan concurrerende platen uit het genre. Al is Thyrfing duidelijk meer met z'n tijd meegegaan door invloeden uit numetal en emocore. Goed is dat het een zeer sterke CD met stuk voor stuk goede nummers. Houd je eg veel van Viking -metal dan is dit een verplichte aanschaf. Heerlijke muziek voor een eenzame avond. Minder geschikt voor als je zin hebt in een avondje raggen.
.jpeg){kind=small}
