Het artwork van voorgaande albums werd (mede) door voormalig zanger Eric Kalsbeek gemaakt. Heeft hij nu ook weer bijgedragen?
Nee, deze keer heeft Remko Tielemans (bas) alles zelf gedaan. Met twee mannen met een eigen gezin bleek het de vorige keer wel erg veel tijd te kosten. Vandaar dat hij het nu alleen heeft gedaan.
Ten opzichte van vorige keer zien we een heel andere stijl.
Klopt, deze cover is veel abstracter. Remko begon met twee cellen, wat natuurlijk aansluit bij het thema van de twee platen Phenotype en Genotype. Van daaruit is hij verder gaan werken en kwam uiteindelijk hierop uit.
Er staan twee instrumentale tracks op het album die beide gevolgd worden door een track die daar eigenlijk aan vast hoort. Het eerste koppel wordt gevormd door Meander en Erosion. Kun je daar wat meer over vertellen?
Ja, als je weet wat meander betekent, dan weet je ook gelijk dat erosie daarbij aansluit. Meander is een mooie beeldspraak, een inspirerende vorm om je muziek op te baseren. Het is een instrumentale track waarin Stef lekker zijn gang gaat en zich niets van de anderen hoeft aan te trekken. Vervolgens paste Erosion daar perfect bij.
Het tweede koppel wordt gevormd door Zman en Timeless. Zman is jouw track Uri, kun je er wat over vertellen? Allereerst, wat betekent de titel?
Zman is het Hebreeuwse woord voor tijd. Dan weet je ook gelijk het verband met de track erna natuurlijk. Ik heb er gek genoeg niet eens zo lang aan gewerkt, een middagje of zo. Het nummer vloeide zo uit mijn toetsen.
Nu ik het album zojuist beluisterd heb, valt op dat hij weer een stuk bruter is. Wilden jullie terug naar de Polars-sound? Hebben de 10-jarig jubileum-optredens daar iets mee te maken?
Haha, nee. Het is niet echt een bewuste keuze geweest. Natuurlijk is het wel zo dat toen Joe (gitarist) bij de band kwam, beloofde om 'brutality' terug te brengen in de band. En dat heeft hij duidelijk gedaan. Wat betreft de Polars-invloeden, denk ik dat je gewoon op deze plaat hoort waar we vandaan komen, maar ook alles wat we in de jaren aan muzikale bagage hebben opgedaan.
Opvallend verschil zit ook in de zanglijnen en hun gelaagdheid. Ook zijn ze uitdagender voor Daniëls stem.
Ja, klopt. Jochem (ex-gitarist) was nooit zo'n voorstander van meerstemmige samenzang. Dat hebben we op deze plaat veel meer toegepast. Bovendien heeft Daniël nu echt zijn eigen stempel op het album kunnen drukken, terwijl hij op de vorige plaat, Dualism, niet bij het hele schrijfproces betrokken was. Daar zong hij veel stukken die door zijn voorganger Erik bedacht waren en waren veel composities al duidelijk.
Om het nieuwe album te promoten gaat de Oceans Collide-tour in februari van start. Daar staan echter maar tien shows op waarvan twee in Nederland. Er volgt toch nog wel meer?
Jazeker, er zit nog wat in de pijplijn en natuurlijk gaan we ook wat festivalshows doen. Maar zoals je wel begrijpt, mogen we daar niet te veel over zeggen.
Het nieuwe album vormt samen met het later dit jaar te verschijnen Genotype een tweeluik. Waarom is hiervoor gekozen? Waarom eerst het fenotype en dan het genotype?
Dat is eigenlijk erg logisch. Je ziet altijd eerst het fenotype. Je ziet eerst hoe iemand eruit ziet, hoe iemand is aan de buitenkant. Pas als je verder gaat graven, zie je hoe iemand daadwerkelijk is. Hoe zijn genotype tot uiting is gekomen in zijn fenotype en wat hij heeft meegemaakt.
Daar waar Phenotype een songbased album is, is Genotype meer een muzikale beleving. Het is een track van 45 minuten. Dit hebben jullie nog niet eerder gedaan. Hoe is dat zo gekomen?
Ja, we speelden eigenlijk al best een tijdje met dat idee. We wilden dit al veel langer doen. Het was ook een nieuwe uitdaging voor ons. En we kwamen hierop uit. Je moet alleen nog even flink geduld hebben om ernaar te kunnen luisteren. Hij komt pas in 2017 uit, haha.
