Ik heb jullie al twee keer gezien deze zomer. Eerst op Wacken Open Air, waar ik het begin gemist had en de tweede helft van de show gezien heb. En in België op Alcatraz...

O jee, Alcatraz...

Precies. Dat optreden was slechts twee nummers. Wat was er nu precies gebeurd?

Wacken was geweldig. Dat was echt heel leuk. Daar zagen we ook weer veel vrienden en bekenden. Op Alcatraz ging alles mis, maar twee dingen in het bijzonder. We kwamen pas drie kwartier voordat we moesten beginnen aan op het festival. Onze crew was laat, de vlucht had vertraging, de shuttlebus die ons naar het festival zou brengen kwam niet. We hebben daar dus nog een tijd op moeten wachten op het vliegveld. Gelukkig was onze crew op dat moment wel al op het festival om alles klaar te zetten. Maar wij waren erg moe van de reis toen we daar aankwamen. Normaal hebben we nog enkele uren om te rusten, maar toen dus niet. Dus het liep al niet zo lekker.

Het tweede dat mis ging, was dat er wat mis was met de gitaartuners. Daar hadden we nieuwe batterijen ingedaan, maar als je dat doet, moet je ze ook resetten en opnieuw instellen. Vanwege dat we al laat waren, waren we dat helemaal vergeten. We hadden er simpelweg niet bij nagedacht toen we de batterijen verwisselden. Tijdens het eerste nummer realiseerden we ons dat minimaal één van ons niet goed gestemd was, of misschien zelfs allebei de gitaren. Voor een muzikant is dat echt heel beschamend. We hebben toen backstage geprobeerd het te fixen maar dat ging ook niet echt lekker. We hebben nog een nummer gespeeld maar dat ging klote. Daar raakte ik echt heel gefrustreerd van. Na dat nummer zijn we ermee gekapt en heb ik een van die tuners weggesmeten. Ik was kwaad en teleurgesteld. Vooral in mezelf. We konden zo geen Annihilator-show doen. Ik schaamde me kapot. Ik heb de stagemanager gevraagd of hij iets tegen het publiek wilde zeggen, want ik wilde het liefst daar zo snel mogelijk weg. Achteraf baal ik er van dat ik toch niet zelf mijn verontschuldigingen heb aangeboden aan de fans.

Zoiets was ons echt nog nooit overkomen, maar na 26 jaar kwam nu alles bij elkaar en ging het dus echt mis. Ik heb het er achteraf ook nog met de organisator over gehad en het is weer goed tussen ons. We hopen dat we het volgend jaar goed kunnen maken en we daar mogen terugkomen. En ik weet ook dat de fans het niet leuk vonden maar hopelijk kunnen zij het ook begrijpen.

Je hebt binnenkort al een kans om het goed te maken, want jullie treden weer in Kortrijk op.

Ik hoop dat de fans die naar het festival kwamen, ons daar dan komen zien. Ik denk het wel. We zullen ze dan niet teleurstellen!

Dan nu iets leukers, namelijk het nieuwe album Suicide Society. Jij zingt weer, want Dave Patten heeft jullie verlaten. Zag je zijn vertrek aankomen?

Nee, niet echt. Hij zat al een jaar of twaalf in Annihilator. In hem zag ik echt een goede partner in de band en ik had wel het idee dat hij tot het einde van Annihilator in de band zou blijven. We konden altijd uitstekend met elkaar opschieten en er waren ook geen voortekenen dat hij iets anders wilde gaan doen. We hadden het ook al over het nieuwe album gehad, welke kant we op wilden. Maar er heeft toch iets in hem geknaagd dat hij er uiteindelijk mee stopte. Hij kon het vele reizen niet meer aan, zei hij. Als dat de reden is, kan ik het begrijpen. Het was geen kwestie van geld, want ik heb hem meer geld geboden. Maar het vele reizen, dus. Of dat de echte reden is of niet, dat weet ik niet, want misschien speelde er in zijn privéleven nog iets waardoor hij moest stoppen. Hopelijk is het niet iets dat met zijn gezondheid te maken heeft.

Maar ik was toch wel een paar dagen in shock toen hij het me vertelde. Na een paar dagen ben ik gaan nadenken wie ik dan als zanger wilde hebben. Ik ben toen gaan zoeken, maar na een paar weken kreeg ik een idee. Ik bedacht me dat ik op dat moment niet in staat zou zijn om een album in te zingen, ik was gewoon niet goed genoeg. Maar als ik nou eens de tijd zou nemen om te oefenen en me voor te bereiden, dan zou het best kunnen. Ik heb dus lessen genomen om te leren hoe ik mijn stem moet opwarmen en kan zorgen dat ik op een tour niet na drie dagen m'n stem kwijt ben. Dat soort dingen. Die had ik vroeger niet geleerd.

Het was wel een tijdje terug sinds jij de leadzang op een album deed...

Precies. En toen deed ik maar wat. Dat was op King Of The Kill in 1995. Ik was toen 29 jaar oud en het was voor het eerst dat ik echt zong. Nu zijn we twintig jaar later en ben ik bijna vijftig, en zing ik weer! Ongelofelijk! Het was echt een uitdaging, maar wel een hele leuke uitdaging. Het is voor mij geen grote uitdaging om gitaar te spelen op het podium. Het is voor mij wel een uitdaging om gitaar te spelen terwijl ik aan het zingen ben. En dan ook nog dat ik niet compleet zuig als ik zing. Op de festivals deze zomer vond ik mezelf op sommige shows zeer acceptabel, maar bij andere vond ik het echt kut. Anders kan ik het niet zeggen. Op de Europese tour zal het beter zijn want ik heb echt nog veel geoefend. Maar het blijft een uitdaging. En een uitdaging zorgt ervoor dat je van je luie reet afkomt en echt wat gaat doen. Daar houd ik van.

Hoe was het in de studio toen je de zang opnam? Was het lastiger dan je verwacht had?

Op dat moment vond ik het makkelijk. Ik had vorig jaar al alle demo's opgenomen die ik ook had ingezongen. Dat doe ik altijd met demo's, zodat Dave daarna de nummers normaal kan inzingen. Ik wist dus al wat ik wilde. Toen ik de studio in ging, moest ik het echter wel nog wat serieuzer aanpakken. Zo'n demo dient echt als leidraad, maar echt goed gezongen is het niet. Toen ik besloten had om het album zelf in te zingen, wist ik dat ik een maand of twee à drie echt hard aan de bak moest om mijn stem in orde te krijgen. Het probleem is echter, als je dat in de studio eenmaal goed hebt opgenomen, moet je het daarna ook live zo brengen. Live heb je geen tien pogingen per regel, dan moet het gelijk goed zijn. Dus daar heb ik veel op geoefend.

Dat lijkt me inderdaad ook lastig als je het dan avond na avond moet brengen. Dat worden dus geen afterparties meer...

Haha nee. Al heb ik dat toch al jaren niet echt meer gedaan. En de andere jongens zijn ook professioneel genoeg. De parties vinden alleen plaats als we de dag erna geen show hebben. Ik wil niet dat ze met een kater op het podium staan. Je moet het wel serieus aanpakken en het publiek een vette show geven. Zij kopen je shirts, zij kopen je albums, zij kopen je kaartjes. Ze verdienen een goed optreden.

In het verleden had je al nummers als Schizos Are Never Alone, Dr. Psycho en natuurlijk een album getiteld Schizo Deluxe. Ook de titel van het nieuwe album is niet helemaal "normaal." Waar komt jouw fascinatie met gekken vandaan?

Je moet een beetje gek zijn om je hele leven metal te spelen, denk ik. Dus daar komt het deels vandaan hahaha. Ik denk dat vele artiesten - of dat nu schilders, muzikanten of songwriters zijn - wel wat skeletten in de kast hebben. Iedereen heeft dat wel, maar artiesten misschien net iets meer. Artiesten zijn toch net anders dan "normale" mensen. En ik ben zelf altijd al geïnteresseerd geweest in psychologie, in "het brein." Het is niet altijd een leuk onderwerp, maar wel erg fascinerend. Ik lees er altijd veel over en dat verwerk ik dan ook weer in nummers. Sommige zijn dan wat luchtig, zoals Dr. Psycho, maar een song als Word Salad vertelt een eng verhaal. Of bijvoorbeeld Alice In Hell, dat gaat dan over een echt meisje in de jaren '80, die een psychologische aandoening had. Maar ik schrijf ook over vele andere dingen, van relatieproblemen tot de goede en slechte dingen die er bij vrienden en familie gebeuren. En af en toe een serieus maatschappelijk onderwerp.

Jullie spelen binnenkort twee shows in Nederland doen en een in België. Wat kunnen we verwachten?

Naast het overduidelijke feit dat ik dan zing en we dus een iets andere line-up hebben dan bij het vorige album, hebben we ook een interessante setlist. We willen wat weer wat nummers spelen die we niet vaak gespeeld hebben. We ontkomen er echter ook niet aan om ook de bekende songs te doen zoals Alice In Hell, King Of The Kill etc. Maar ook doen we wat nummers die we nog nooit gespeeld hebben. En ik zorg ervoor dat we ook goede belichting meenemen. Dat kost dan wel wat meer, maar het is het waard. Maar een band als Annihilator moet helaas wel wat op het budget letten. We zijn geen Slayer, om maar wat te noemen, die het zich kan veroorloven om van alles het allerbeste aan te schaffen. Maar we willen de fans wel het beste bieden dat we kunnen. En daar horen ook wat leuke visuele dingen bij.

Annihilator staat op 4 november in 013, Tilburg, 5 november in Patronaat, Haarlem en 6 november in De Kreun, Kortrijk (België).