Prima. Ik zit midden in een verbouwing en ik ben gisteren op Paaspop geweest, dus ik heb het best moeilijk vandaag, maar het was wel gaaf. We hebben wat genetwerkt en wat bands gezien. Rival Sons is een fantastische band. Ook hebben we Peter Pan Speedrock gezien.

Peter Pan Speedrock speelt ook op Cityrock, net als jullie.

Ja, inderdaad. Ook Stream of Passion speelt er. Daarvan waren ook wat leden aanwezig (bassist Johan van Stratum en zangeres Marcela Bovio-JK) om met The Gentle Storm mee te spelen.

Hebben jullie zelf nog veel optredens gepland?

We hebben nog niet zoveel optredens staan. Daar balen we eigenlijk wel van. Voor dit soort muziek is er best wel wat publiek. Toch is het jammer dat we tot nu toe nog maar op iets van vijf festivals staan. Een oorzaak kan zijn dat het album vrij laat is uitgekomen. We moesten wachten op onze drummer Mike Coolen. Hij heeft het druk met Within Temptation. Voor de optredens hebben we Jarno van Osch van de Metallica-coverband The Unforgiven. Het is eigenlijk een metaldrummer, maar hij heeft zich goed aangepast. Het is een goede drummer en we zijn heel erg blij met hem.

Toch is het goed om tijdens die festivals aan je contacten te werken. Wellicht komen daaruit weer wat extra mogelijkheden om op te treden.

Ja, we hebben veel mensen gesproken en hopelijk komt daar weer wat uit. Met bands wisselen we wel cd’s uit en we spreken die jongens en die willen best eens met ons optreden, maar het is zaak om het management te spreken. We hebben ook wel met de organisator van Paaspop gesproken.

Dus jullie staan er volgend jaar?

Haha, misschien wel. We hopen het.

Vorig jaar hebben jullie best wel veel gespeeld op festivals en tussendoor waren er ook wel wat losse optredens..

Ja, vorig jaar stonden we op elf festivals. Toen hebben we het zelf gedaan en nu hebben we het uitbesteed.

Hoe was de releaseparty in 013 te Tilburg trouwens?

Supergoed, volle bak. Iedereen was laaiend enthousiast. Ik heb er nog mensen gesproken van Zwarte Cross. Die zijn rock-georiënteerd, dus wie weet spelen we daar ook nog misschien. Ik denk dat we er wel passen, maar je moet het eerst wel waarmaken. Zo ver zijn we denk ik nog net niet.

Toch zijn jullie binnengekomen op nummer 45 in de Dutch Album top 100. Dat is toch een mooie binnenkomer.

Zeker, daar zijn we blij mee. Dan heb je in ieder geval weer een beetje een stok om mee te slaan, om meer optredens te krijgen.

Nu we het over hitlijsten hebben: Waarom is er gekozen voor Slave als single en niet voor Waiting of volgt die als tweede single?

We vonden het moeilijk om te bepalen welk nummer precies de single zou worden, maar Slave is het dus geworden. We kunnen wel van bijna alle nummers een single maken, we hebben ook genoeg airplay, maar we zijn net iets te veel rock om echt veel op de radio te komen. We willen nog wel een videoclip maken. We doen alles zelf, dus ook de clips. New York is bijvoorbeeld in elkaar gezet door Patrick. Hij is daar op vakantie geweest. Hij heeft daar heel veel beelden geschoten. Hij kwam terug en toen had ik een track met tekst erbij geschreven en dat paste er goed bij. Maar de videoclip die in mei uitkomt, bestaat uit een collage van selfie-videos waarbij mensen dus de teksten zingen. Het idee ontstond toen we een filmpje toegestuurd kregen van twee mensen die in de auto zaten, onze cd lag daar in de auto en zij filmden zichzelf terwijl ze meezongen. Direct erna kwam er een soortgelijk filmje binnen en toen dachten we: “Verrek, als we nou eens een oproep doen dat mensen een bepaalde tekst gaan zingen en dat met hun I-phone opnemen, dan gaan wij wel knippen”. Ik belde Patrick erover en die had toevallig hetzelfde idee. Door die mensen hebben we dus weer een low-budget clip. We hebben wel wat geld met de optredens verdiend, zoals die in 013, maar veel zit er niet in kas. We gaan dus een clip opnemen van het nummer Feet On The Ground, een catchy feel good-nummer. Daarom vinden mensen het ook een leuk nummer. Door die filmpjes zijn we geprikkeld. Niet dat we een hit willen hebben, maar het is een teken. Door die clips krijgen ze een idee. Je komt daardoor ook wat in de picture.

Jullie hebben ook al aardig wat nummers online gezet, terwijl de plaat nog niet uit was. Dat zie je meer bands doen. Wat vind je van die ontwikkeling?

Dat zijn van die teasers. Ze zijn bedoeld om wat te laten zien, ook in verband met die festivals. We proberen daarmee bookers en organisatoren te bereiken. Er komen zoveel releases uit dat je een manier moet proberen te vinden om op te vallen. Hoe bereik je het dat je een minuut bij De Wereld Draait Door mag spelen? Als ze dat van die selfie-video leuk vinden, dan heb je toch weer even de aandacht.

Er staan zowel nieuwe nummers als oude nummers op (die van de ep’s). Er zit wel een ontwikkeling in de songs. De eerste ep bevat veel seventies en daarna groeit het naar de nineties. Hoe zien jullie die ontwikkeling zelf?

Mijn nummers beginnen meestal met gitaarriffs. Dat is mijn manier van schrijven. In het begin waren we zoekende. We hebben de basis voor de eerste ep in een keer ingespeeld binnen een dag en er op die manier meer leven ingebracht. Het is dus met een bepaalde snelheid gemaakt. We hebben ons elke keer goed voorbereid. We hebben het wel op min of meer dezelfde manier opgenomen. Ik had de nummers die op de eerste ep terecht zijn gekomen, al een tijdje liggen. Zelfs nog voordat ik een band had. Ik wist niet eens dat ik een band ging beginnen.

Laten we terug gaan naar de ontstaansgeschiedenis van Red Vultures. Het is al weer heel lang geleden (2003) dat jij en Patrick uit Vals Licht stapten, vanwege het overlijden van de drummer Johann de Groot, maar ook vanwege het uitblijven van succes. Je was afgeknapt op de muziekwereld. Je was er wel klaar mee.

Ja, dat was wel een belangrijke reden, het uitblijven van succes.

Wat ben je daarna gaan doen?

Ik ben als singer-songwriter actief geweest en heb de single Voorjaar uitgebracht. Die werd veel gedraaid in Brabant en ik werd dan ook gevraagd voor bepaalde evenementen, maar aangezien ik de promotie-activiteiten zelf moest doen, ben ik ermee gestopt. Ik schreef wat materiaal voor andere artiesten.

Wat was voor jou het moment om toch weer iets nieuws te proberen. Dat je op een gegeven moment Patrick ontmoette en samen het idee opvatten om wat op te gaan nemen?

We zitten in dezelfde vriendengroep en we hebben samen in Vals Licht gespeeld. We zaten daar met drie man in, maar de drummer overleed en toen zijn we een jaar later gestopt. Ik had zelf wel even genoeg gezien van de muziekwereld en had natuurlijk ook nog mijn kinderen en er zijn nog wel meer oorzaken waarom ik ben gestopt. Patrick is wel doorgegaan, onder andere met My Favorite Scar. Hij is echt een rasechte muzikant. Hij ging veel spelen met ‘de Scars’, ze kregen een contract bij Universal. Ik dacht echt dat ze het gingen maken, maar er kwam toch wat wrijving in de band. Ik ben in de studio wel wat dingen blijven doen. Ik had vier nummers en op een bepaald moment vroeg ik Patrick om eens langs te komen. Ik wilde een nummer voor mezelf op een single zetten en vroeg of hij die wilde inbassen, maar hij stelde voor om Mike erbij te vragen, een band op te richten en een ep’tje te maken. Van het een kwam het ander. Er kwamen een paar optredens en ik ben achteraf heel blij dat ik het gedaan heb. Ik dacht dat ik het nooit meer zou doen.

Waar staat de naam Red Vultures precies voor?

Patrick was op vakantie in de VS en zag vogels vlak over zijn auto vliegen. Hij vroeg aan de lokale bevolking welke vogels het precies waren. “Vultures”, kreeg hij als antwoord. Helaas waren ze al weer gevlogen voordat hij er een foto van kon maken. Vultures hebben een rode nek en daarom is er gekozen voor Red Vultures. We vonden het ook wel bij onze muziek passen.

Hoe is de verdeling in de band qua schrijven van materiaal? Volgens mij moet er wel veel van jou komen. Je schrijft de songs, zingt, speelt gitaar, bent verantwoordelijk voor de solo’s. Wat is de inbreng van de anderen?

We gaan goed voorbereid de studio in. Er verandert daar eigenlijk weinig tot niets meer. Patrick en ik doen eigenlijk alles. Hij is heel erg een regelaar en ik houd me bezig met de creatieve dingen. Ik schrijf de muziek. Hij houdt Facebook bij. Zo hebben we vandaag iets gepost dat onze plaat ook in Japan verkrijgbaar is. De plaat is dus wereldwijd verkrijgbaar.

Heb je nu dezelfde ambitie als met Vals Licht of wil je gewoon graag leuke muziek maken, veel optreden en plezier hebben?

Dat laatste is sowieso het allerbelangrijkste bij elke band. Natuurlijk is het zo dat als er mensen komen die je verder willen helpen om de plaat groter weg te zetten, dat je daarin meegaat. Je krijgt een management, je komt bij Mojo en dan kom je weer in die malle malen en dan wordt het weer een ander verhaal. Dan wordt de druk hoger en wordt er van alles verwacht. Dat is op dit moment bij ons niet aan de orde. Wij doen gewoon ons ding en maken een leuke plaat. Wij genieten ervan op het moment. Het enige is dat we graag wel elke week hadden willen spelen, maar dat gaat nu even niet. We hopen dat de plaat twee jaar meegaat en dat we volgend jaar nog wat festivals en optredens mee kunnen pikken.

Je kunt ook wel op de plaat horen dat jullie veel plezier hebben. Het heeft een positieve vibe.

De nummers zijn heel puur opgenomen. In een schuur met alleen pedalen en een versterker. Wat je op de plaat hoort, zie je straks ook op het podium. Er zijn gewoon bands die met een band meespelen, omdat ze het anders gewoon niet waar kunnen maken. Dat is niet rock ’n roll. De spontaniteit is weg. Wij doen het zo echt mogelijk. Sommige nummers zijn live ook langer of korter bij ons dan op de plaat. Dan kijken we tijdens het optreden naar elkaar aan en zo blijft het spannend. Een band als dEUS deed dat eerder ook altijd. Het publiek voelt dat en vindt het mooi.

Jullie muziek leent zich daar ook uitstekend voor.

Ja. Ik heb dat ook van tevoren gezegd dat ik dat soort dingen wilde doen. Anders zou ik nooit de band begonnen zijn. Ik wil er wel achter staan. Die spontaniteit is voor mij belangrijk. Het publiek voelt dat. Ik wil niet leunen op bandopnamen. Een band als U2 doet dat trouwens wel weer goed, maar ik kies voor rock ’n roll.

Jullie hebben een platenlabel opgericht: Selfie Records. Is dat alleen voor jullie eigen releases of kunnen we meerdere artiesten verwachten?

Ja, het is een eigen label inderdaad. We vroegen ons af of we de plaat bij een gerenommeerd label uit moesten brengen. Dan duurt het weer lang en heb je haken en ogen. Nu hebben we het in eigen hand en we hebben ervaring genoeg om dit soort dingen te ondernemen. We hebben wel los daarvan een promotor ingehuurd. Ron van Hal, een harde werker. Wij hebben geluk met hem, want er zijn bands die hij afslaat waarvan wij denken dat hij het beter wel had kunnen doen in vergelijking met ons. Hij volgt zijn hart en we zijn erg tevreden over hem. Voorlopig is het label bedoeld voor onze eigen releases. Zeg nooit dat er geen releases van andere artiesten zullen verschijnen, maar het label is door en voor onszelf opgericht, dus voorlopig is er geen sprake van andere artiesten.

Hoe was het om weer op het podium te staan na een lange periode van inactiviteit?

Het voelde zeer vertrouwd. De ervaring helpt daarbij natuurlijk wel. Het was alsof ik gisteren voor het laatst had opgetreden.

Zijn de optredens dan ook gewoon het leukste om te doen of ben je meer een studioman?

Het liefst ben ik in de studio nummers aan het schrijven. Op de tweede plaats komen de optredens.

Wat zijn de toekomstplannen voor het studiomateriaal?

Ik ben al bezig met de nieuwe plaat. Ik heb acht nummers in de grondverf staan. Ik ben al weer een heel eind, alhoewel: ik maak er twintig tot vijfentwintig. Eind 2016 willen we met een volledig nieuw album komen. Je krijgt wat meer aandacht met een volledig album dan met een ep. Ik begrijp het uit het oogpunt van budget wel dat bands een ep uitbrengen. We gaan sparen en sponsors zoeken. Misschien gaan we dat album wel weer via een platenmaatschappij uitbrengen, als er bijvoorbeeld iemand is die echt in ons gelooft. We willen ongeveer eind mei klaar zijn met schrijven. We willen deze keer echt op tijd komen met het album zodat we in de picture komen voor die festivals. We hebben vorige keer op Mike gewacht omdat die op pad was voor een paar toernees. Hij is een vriend. We hebben hem er graag bijhebben en bovendien willen we niet de plaat afmaken met een andere drummer, zodat je twee verschillende drummers op de plaat hoort. We hebben nu gewoon dezelfde stijl en daar zijn we heel blij mee.