Eigenlijk zou de show van vanavond een dag eerder plaatsvinden. Toen het nieuws kwam dat het optreden van 14 naar 15 augustus verplaatst werd, klonken her en der toch wat teleurstellingen omdat een enkeling de 15e al andere verplichtingen heeft. Maar de meeste Lamb Of God fans maakt het niet uit welke dag de band in Amsterdam staat, er wordt wel tijd voor vrijgemaakt. Het optreden is dan ook al ruim vooraf uitverkocht.

Voor de tweede maal in enkele maanden tijd staat opener Sylosis in de grote zaal van de Melkweg. In april nog met Killswitch Engage, nu in een nog vollere zaal bij Lamb Of God. In het half uurtje dat de Britse band mag spelen laten deze technische metallers een goeie indruk achter door een evenwichtige set te spelen, bestaande uit materiaal van alle drie de albums. Ondanks dat de muziek minder groove bevat dan de headliner weet de band met nummers als All Is Not Well en Altered State Of Consciousness toch het publiek in gang te zetten. Een kleine pit ontstaat en er wordt nog een poging gedaan tot een circlepit, maar bij het merendeel van het publiek blijft het toch bij lichtjes headbangen op de strakke riffs, wachtend op een vijftal Amerikanen.

Het is iets na half negen dat deze Amerikanen dan ook daadwerkelijk het podium betreden. Lamb Of God is terug om de Melkweg op zijn grondvesten te laten schudden. Het applaus is dan ook hard als drummer Chris Adler zijn hoofd boven het drumstel uitsteekt, maar helemaal oorverdovend wordt het als frontman Randy Blythe het podium betreedt. Als de band losbarst met Desolation van de laatste plaat Resolution is het hek helemaal van de dam. Direct verandert de vloer in een moshpit, die nagenoeg de hele show zal aanhouden. Dit wordt alleen onderbroken voor de obligate wall of death tegen het einde van de show en als Blythe zijn verhaaltjes vertelt tussen de nummers door (welke iets te vaak over de geneugten van Amsterdam gaan, overigens). Maar wanneer de band speelt is er een pit, zo kun je wel stellen. Het is dan ook niet voor niets dat Blythe het publiek toch aanspoort om als er iemand valt, hem of haar gelijk op te rapen.

Ook bij Lamb Of God is het materiaal afkomstig van alle albums. Natuurlijk dus enkele nummers van het al genoemde Resolution, maar er wordt volop meegebruld bij bijvoorbeeld Walk With Me In Hell van Sacrament en Now You've Got Something To Die For van Ashes Of The Wake. Het duurt overigens wel even voordat het geluid acceptabel is. Bij de eerste twee nummers staat de mix verre van optimaal, maar daarna wordt het gelukkig wel beter. Gitarist Willie Adler blijft het merendeel van de show aan de linkerkant, terwijl Mark Morton aan de rechterkant verblijft. Het is vooral Blythe die alle hoeken van het podium meerdere malen per nummer verkent als hij niet vanaf zijn verhoging in het midden van het podium zijn longen eruit schreeuwt. Het straalt van zijn gezicht af dat hij de problemen van afgelopen jaar achter zich kan laten en weer op het podium mag staan.

Het optreden is helaas niet aan de lange kant. Met slechts vijf kwartier staan we dus nog voor tien uur alweer buiten. Echter bewaart de band wel het beste voor het einde. De laatste nummers zijn het uitermate gave Redneck, waarop echt iedereen uit volle borst meezingt, en het stokoude Black Label waarin de al genoemde wall of death zijn opwachting maakt. Ondanks dat ik dat nummer op cd toch een van de mindere Lamb Of God nummers vindt, moet ik toegeven dat het live gewoon geweldig is. Het blijkt toch weer een geschikte afsluiter van een erg bruut optreden.

Setlist Lamb Of God:
1. Desolation
2. Ghost Walking
3. Walk With Me In Hell
4. Set To Fail
5. Ruin
6. Now You've Got Something To Die For
7. 11th Hour
8. The Undertow
9. Omerta
10. Contractor
11. In Your Words
12. Laid To Rest
13. Redneck
14. Black Label

Setlist Sylosis:
1. Fear the World
2. Stained Humanity
3. Conclusion of an Age
4. All Is Not Well
5. Sands of Time
6. Teras
7. Altered States of Consciousness
8. Empyreal, Part 1

Klik op de foto's voor grotere versies