Iets later dan in de planning staat, mag Epistulum uit Leiden het podium op. De oorzaak van de uitloop blijkt een scheur in het vel van de kickdrum te zijn en er moet een andere kickdrum komen. Tijdens het “totaaltje” vlak voor de opening van de zaal klink het geheel aardig evenwichtig, echter tijdens het eerste nummer is het duidelijk dat er iets niet helemaal lekker zit met het geluid.
De keyboardpartijen nemen een vrij dominante plek in, waardoor het met regelmaat meer op folk metal lijkt dan op melodische death metal. Eerlijk gezegd valt het melodische deel een beetje weg live, waardoor het niet direct herkenbaar is vergeleken met het vorig jaar verschenen album. De klik met het publiek is er ook niet echt waardoor het optreden niet is wat het had kunnen worden. Jammer.
Persoonlijk was ik erg benieuwd naar The Modern Age Slavery, maar helaas moest die formatie afzeggen, waardoor Disquiet nu als tweede band het podium op stapt. Het professionalisme druipt van deze Melodieuze thrash metalband af en voor een redelijk gevulde zaal beuken de heren er flink op los. Het duurt even, maar dan gaan steeds meer hoofden knikken.
Wanneer zanger Sean Maia om een cricle pit vraagt, wordt er in de zaal een beetje verlegen gekeken. Een wall of death lijkt er vervolgens wel in te zitten als iedereen ruimte maakt, maar omdat niemand begint, bloedt ook dat plannetje dood. De band maakt het niet uit; die blijft het hoge niveau vasthouden en wordt niet veel later beloond met een pit.
De heren spelen een aangename selectie uit hun albums, waarbij Designed To Violate en Trenches of Blood wel erg lekker klinken. Het brengt een zeker risico met zich mee als je een band als Disquiet laat spelen op je releaseparty. Dan moet je wel heel zeker van je zaak zijn, want dan weet je dat de lat hoog ligt.
Het duurt niet heel lang na de change-over voordat Black Rabbit letterlijk het podium op rent met Jelle Brekelmans voorop. De hele band is erg enthousiast en de zaal is in korte tijd een stuk voller geworden. Het valt op dat er veel publiek is dat niet aan de typische metal-dresscode voldoet; veelal ouders, familie, studiegenoten, collega’s, enzovoorts. Super! Het enthousiasme is ook aanwezig bij het publiek wat het tot een echt feestje maakt.
Het nieuwe album Hypnosomnia wordt van voor tot achter gespeeld en zeker niet onverdienstelijk! Het publiek is minstens zo enthousiast en het niet-metalpubliek doet af en toe verschrikt een stapje achteruit als er weer een pit ontstaat met het nodige getrek en geduw. Zanger Nino staat veel vooraan op het podium en begeeft zich dicht bij zijn fans. Dat wordt op waarde geschat, want waar Nino staat is het druk! Vocaal staat het als een huis.
De band heeft net als de vorige keer weer lichtbakken in de risers mee en dat is deze keer geen overbodige luxe! Hoewel er een minder creepy sfeer wordt gecreëerd, is het zeker een goede bijdrage aan de sfeer. Ook drummer Max Hendriks is slim geweest en heeft de hele set een eigen spot op hem en zijn kit gericht staan. Hierdoor is zijn slagwerk voor iedereen goed te zien. Bassist Robbin is ook bewegelijk, maar tegen Hidde en Jelle is hij niet opgewassen. Hij is de enige die iets minder zichtbaar is, maar hij speelt wel strak.
Samen met Jelle is Hidde verantwoordelijk voor het gitaarwerk van Black Rabbit. Hidde zwerft regelmatig over het hele podium en zweept het publiek nog verder op. Jelle is expressiever en gaat soms helemaal op in zijn spel. Hij beweegt zich in allerlei bochten en trekt grimassen, zonder dat zijn spel eronder lijdt. Dit soort gitaristen is waar een deel van het publiek voor komt. Ik in elk geval wel! Het plezier van de hele band is aanstekelijk en er wordt hier en daar zelfs gedanst op de melodieuze stukken.
De nieuwe nummers worden soepel gespeeld en met een beukende versie van Hellfire wordt er iets vroeger dan gepland afgerond. Het publiek eist een toegift en de band aarzelt. Na enig overleg kan er dan toch één toegift gespeeld worden en daarmee wordt een succesvolle albumpresentatie afgesloten.
De groei die Black Rabbit heeft doorgemaakt, is terug te horen op het album en tijdens het optreden. Hopelijk gaan we de band vaker terugzien op de podia in het land.
Meer foto's vind je op onze Facebook-pagina!
