Hoeveel van de nummers op de de plaat hadden jullie al voordat jullie echt aan het album begonnen? Want voorheen hadden jullie een EP uit, maar live werd er toch wel meer dan dat gespeeld?

Caroline: Virtue Of Leadership stond natuurlijk ook al op de EP, maar die staat nu ook op het album. En A New State Of Mind is echt een van de eerste nummers die we hebben geschreven, maar die hadden we nog nooit uitgebracht. Nu wilden we die toch op de plaat zetten. Die speelden we dus al geruime tijd. Vroeger hadden we echt een kort setlistje van 25 of 30 minuten. Toen speelden we de drie nummers van de EP en A New State Of Mind. Dat was echt een paar nummers en wat praatjes en een interlude. Meer was het niet.

Wie komt er met de meeste idee�n aan voor de nummers?

Mathijs: dat zijn meestal onze gitarist Rolf en ik. Wij gaan dan samenzitten met een muziekprogramma erbij en dan gaan we brainstormen. Dan speel ik wat idee�n op het keyboard en dan gaat Rolf zijn flavour er aan geven, zeg maar. Ik ben geen gitarist, helaas. Rolf is dat wel en hij heeft ook toffe idee�n. Meestal geef ik hem mijn idee�n en dan laat ik hem dat spelen. Daar voegt hij dan weer zijn idee�n aan toe. Het resultaat is meestal best wel tof, omdat je twee smaken dan samen hebt.

Caroline: jij maakt dan ook meestal "de basis" of hoe je dat wil zien, en Rolf vult dat dan aan.

Mathijs: het is vaak met gitaristen zo dat ze riffs schrijven. En dan gaan ze schrijven en schrijven en schrijven en dat wordt dan een nummer met honderden riffs en het duurt acht minuten. Wat ik probeer te doen is dit: hoe kun je met zo min mogelijk verschillende dingen een niet-saai, tof nummer maken. Het liefst zo min mogelijk idee�n en dat het toch boeiend is en lekker luistert. Dat is zeg maar mijn filosofie.

Het komt niet vaak voor dat de drummer echt zoveel betrokken is bij het schrijven van de nummers. Meestal zijn het toch de gitaristen en de zanger.

Mathijs: dat is waar. Ik zou het ook echt niet zonder de gitaristen kunnen. Ik heb zelf een muzikale opvoeding gehad. Vroeger speelde ik klarinet en saxofoon. Dat was mijn begin, dus ik begon melodisch. Pas toen ik vijftien was ben ik gaan drummen. Ik heb wel een melodische achtergrond waardoor ik, denk ik, wel wat kan schrijven. Ik hoor wel vaker dat het heel ritmisch is als ik nummers schrijf.

Je hebt niet stiekem een klarinet op het album gezet?

Mathijs: hahaha nee. Er zat wel bijna een saxofoon op.

Caroline: mijn zus speelt saxofoon en ze zou eigenlijk meedoen aan de intro, maar het is het niet geworden.

Mathijs: dat was jammer. Ik had namelijk een deadline die ik moest halen. Uiteindelijk had ik op die dag zelf niet meer genoeg tijd om het er op te zetten. We moeten gewoon een special edition uitbrengen met de saxofoon er op.

Wie van jullie schrijft de teksten?

Caroline: dat doen we samen. Als de muziek klaar is gaan we aan de teksten zitten. We hebben het nummer en dan gaan we nadenken waarover we de tekst willen laten gaan. "We willen het vandaag hebben over homorechten." En daar kwam toen Colorblind uit. Of over de financi�le crisis. Dat is Carte Blanche. Dan brainstormen we idee�n.

Mathijs: soms staat het er zo op en soms is het een dag lang elkaar niet uit kunnen staan omdat we er niet uitkomen. Dan kunnen we elkaar helemaal kapot frustreren. Maar meestal na een korte brainstorm lukt het wel.

Caroline: wat is het onderwerp, wat zijn de dingen die er mee te maken hebben, wat zien we gebeuren? Daaruit bouwen we dan de tekst op.

De tekst komt altijd pas als de muziek af is?

Mathijs: ja. De muziek is altijd het eerste. Ik denk dat de meeste metalbands dat zo doen. Omdat er toch geschreeuwd wordt wil je toch kunnen kijken hoe je de zang er in kunt plaatsen om het te laten werken. Als je singer-songwriter bent kun je natuurlijk met je je zanglijnen beginnen en een akkoordenschema en van daaruit je nummer schrijven. Maar als metalband ben je toch al snel heel je nummer aan het bouwen en daarna pas de screams erbij.

Jullie hadden natuurlijk al die EP opgenomen, maar viel het mee om een volledig album te schrijven en op te nemen?

Mathijs: oh nee, dat viel echt niet mee. Dat was echt een ramp. Ik heb het zo onderschat! Aan elke beginnend bandje die een plaat wil opnemen: onderschat het niet! Ik had er een maand voor uitgetrokken, voor het opnemen en mixen er van. Dat is drie maanden geworden. Ik heb het drie keer onderschat, zeg maar. En ook het schrijven enzo. Als je een EP hebt kun je je nummertjes doen. Gewoon nummer ��n, nummer twee, nummer drie. Maar als je een plaat maakt, vind ik dat je een verhaal moet vertellen. Je moet de luisteraar meenemen. Ik hou niet van platen die gewoon singletje-singletje-singletje is. Het liefst heb ik er een flow in. Dat je van begin tot eind kan luisteren en dat je aan het eind een voldaan gevoel hebt. Ik ben bang dat dat steeds meer kwijt aan het raken is. Dat mensen een los singletje downloaden of clipje kijken. Een plaat is een aparte kunst.

Caroline: je merkt wel dat veel bands tegenwoordig alleen nog maar singles uitbrengen.

Mathijs: van Led Zeppelin luister je de plaat. Dat moet gewoon. Van Deep Purple luister ik de plaat.

Toch hebben jullie enkele videoclips uitgebracht, dat zou je ook als single kunnen zien.

Mathijs: we hebben ze inderdaad wel. Je ontkomt er niet aan.

Caroline: je moet een aanknopingspunt hebben. Iets waarmee je wat opzichtiger duidelijk kan maken dat het album uit is. "Dit is iets van een band, laat ik de plaat eens luisteren."

Jullie eerste video was van Virtue Of Leadership, maar dat was van de EP. Is het nummer opnieuw opgenomen voor het album?

Caroline: ja die is helemaal opnieuw gedaan. Er zitten wel wat kleine veranderingen in. Je hoort het misschien niet direct, maar er zitten wat subtiele dingetjes anders.

Mathijs: destijds had ik hem gemixt en ik vond hem supertof klinken op de EP. Maar vooral de gitaristen vonden toch dat het op de een of andere manier een beetje plastic klonk. Niet echt als een band. Dat wilden we op de plaat toch wel fixen. Als je de twee Virtues naast elkaar legt, dan hoor je bij de nieuwe echt een band. Het nummer is hetzelfde, er gebeurt nog altijd van alles, maar het is nu meer een band. Het klinkt nu meer zoals we het live doen. Minder gemaakt als eerst.

Sinds die EP is Caroline's stem ook heel wat vooruit gegaan. Heb je ook nieuwe technieken geleerd?

Caroline: inderdaad. Ik ben vorig jaar naar de KNO-arts gegaan, net voordat de EP uitkwam. Aangezien we steeds meer gingen optreden wilde ik wel weten of alles goed gaat. Maar toen bleek ik knobbeltjes op mijn stembanden te hebben. De technieken had ik toen mezelf aangeleerd door op YouTube "how to scream"-video's op te zoeken. Ik schreeuwde ook veel harder dan dat ik zong. Dat ging totaal mis. Toen bleek ik knobbeltjes te hebben, dus ben ik meteen aan het werk gegaan met een logopedist en een vocalcoach. Na een half jaar ben ik met de logopedist gestopt, maar met de vocalcoach werk ik nog altijd. Ook met het oog op de nieuwe plaat. Ik wil mijn stembereik verbreden; ik wil meer hoog kunnen, meer laag, meer agressie er in gooien. En we moeten nu meer shows spelen, ook meerdere avonden achter elkaar. Dus mijn stem moet wel goed zijn. De knobbeltjes zijn verdwenen en ik merk dat ik veel minder schor ben na een show. Ik sta wel elke dag al die zanglijntjes af te gaan, maar dat hoort erbij.

Mathijs: ik vind het ook echt wel te horen hoor. Tussen de EP en de plaat ben je echt veel vooruit gegaan. We hebben natuurlijk samen bij jou thuis de zang opgenomen. Daar waren we een maand lang op elkaar aangewezen. Dat was ook een hele belevenis. Maar je stem is echt veel verbeterd. Op de EP was het ook wel tof, maar het was allemaal hetzelfde lijntje. Nu is het hoog, laag, panisch, rustig. Je kunt nu echt veel meer.

Jullie hebben Dani�l De Jongh van Textures en Jamie Graham van Heart Of A Coward op het album als gastrollen. Hoe makkelijk is het voor jullie als beginnende band om gasten op een album te krijgen?

Caroline: Jamie was vrij makkelijk want we hebben dezelfde manager. En gelukkig vond hij onze band leuk. Dat is ook wederzijds dus we zijn door onze manager aan elkaar voorgesteld. Het ging dus vrij makkelijk.

Mathijs: we hebben ook wel andere mensen geprobeerd. Ik zal niet noemen wie. Van grote bands van zangers die we respecteren. We hadden nummers waarvan we echt dachten dat we bepaalde zangers er op moesten hebben.

Caroline: sommige van die vroegen echt belachelijk hoge bedragen. 800 dollar voor tien seconden opnames. Anderen reageren gewoon niet. Ik snap het wel, ze worden zo vaak benaderd voor dit soort dingen, dus die moeten ook gewoon lekker een keuze maken. Dat respecteren we. Dani�l was wel een ingang, dat is een "hele goeie vriend."

Mathijs: van jou.

Caroline: ja okee, dat is mijn vriendje. Hij zat er op een avond bij en we zeiden "dat is wel wat voor jou," waarop hij zei "dat is goed. Doe ik."

Mathijs: buiten de kring is het echt niet te doen. Je moet wel de juiste mensen kennen. Een van de zanges die we vroegen vroeg zo'n hoog bedrag, dat was niet te doen. Ze zeiden geen nee, maar ze vroegen gewoon zoveel dat het gewoon niet zou lukken. Op zich is het natuurlijk een sc�ne waarin weinig verdiend wordt, dus als ze op zo'n manier wat kunnen bijverdienen doen ze dat.

Hoe zit dat bij jullie? Jullie zullen het toch vooral van de shows moeten hebben want van cd-verkopen kan tegenwoordig geen band meer leven.

Caroline: nou, ik weet inmiddels wat het is om een arme muzikant te zijn. Het is echt verschrikkelijk.

Mathijs: ik heb wel mensen gehoord die dachten "The Charm The Fury, die zijn wel binnen. Die hebben gewoon hun geld nu."
Nou, ik kan ze vertellen, we zijn bezig met quitte spelen. Dat is het doel.

Caroline: we hebben de eerste twee jaar zoveel geld ge�nvesteerd, dat hebben we er nog lang niet uit. Maar met de kosten die we nu maken kunnen we quitte spelen. We krijgen wat geld van optredens waarmee we nieuwe gear enzo kopen, maar we voorlopig nog wel heel veel in het rood. Hopelijk komt daar binnenkort verandering in maar wie weet komende jaren nog niet. Je moet er naast ook wel fulltime werken om de huur te betalen. Sommigen van ons werken, anderen studeren nog. Het is gewoon drama om dan in een band te zitten maar je doet het omdat je het toch leuk vindt.

Mathijs: het is tof, maar de rest van je sociale leven en vakanties... forget about it. Je moet wel offers maken. Vakanties kun je vergeten. Al je geld gaat in de band zitten, dat sowieso. Al je tijd gaat er inzitten. En, als je in een beginnende band zit, moet je bereid zijn een enorme gok te nemen door er heel veel geld in te steken. Dat onderschatten mensen. Wij hadden de mazzel dat we dat konden doen, maar we zitten wel enorm in de schulden. Nu pas begint het proces om dat af te betalen. Nu, nu dat mensen al zeggen dat we het gemaakt hebben: de schuld afbetalen begint nu. Er zijn een handjevol bands die dat kunnen en in villa's wonen enzo.

Caroline: die hebben kledinglijnen er naast om geld te verdienen.

Mathijs: ja precies. Maar met The Pirate Bay en alle gedownloade muziek is het niet meer zoals vroeger dat mensen hun geld er mee kunnen verdienen.

Mathijs, je zei dat je zelf de plaat gemixt hebt. Hebben jullie ook alles thuis opgenomen?

Mathijs: de drums hebben we in Zweden opgenomen. Iemand zei dat we in de In Flames studios zaten, maar dat is niet waar. We waren in de Bohus Sound studio. Ik meen dat Abba er vroeger ooit iets heeft opgenomen. Echt waar. Toen wij er waren was wel Jesper Str�mblad van In Flames daar. Hij was er met zijn nieuwe project iets aan het opnemen. En nog een paar grotere metalbands hebben daar opgenomen. De rest hebben we bij mij op de zolderkamer gedaan.

Jullie zitten nu bij Listenable Records. Wanneer kwamen zij om de hoek kijken?

Caroline: toen vorig jaar de EP nog net niet uit was hebben we op Groezrock gespeeld in Belgi� en hebben we in mei een videoclip uitgebracht. Dat bracht heel veel contacten op. Toen had Listenable Records ons voor het eerst gemaild. We hadden toen nog geen plannen om een cd op te nemen. We hebben heel lang gewacht en we hebben volgens mij pas in november of december getekend, terwijl de plaat pas in september uitkwam. Het was voor hun wel een wilde gok want ze wisten ook niet waar ze voor zouden tekenen.

Is het tegenwoordig niet meer zo dat je als artiest van het label een voorschot krijgt om een plaat op te nemen?

Mathijs: in dit geval dus wel.

Caroline: nou ja, we kregen het achteraf.

Mathijs: ja okee, maar we hebben een "voorschot" gekregen. We moeten het label daar echt wel voor bedanken, dat ze zoveel vertrouwen in ons hebben. Het is toch een risico. Maar ik geloof dat de meeste labels het niet meer doen, inderdaad.

Jullie hebben nu ook een nieuwe videoclip, bij het nummer Carte Blanche. Is die al veel bekeken?

Caroline: toen ik vanmiddag keek stond hij op bijna 9300 keer. Dat is in ��n week! Dat is niet verkeerd. We hebben die zelf uitgebracht en via sociale media gepromoot.

En dan kwam ook de cd uit. Waren jullie zenuwachtig voor de reacties?

Caroline: ik moest de hele dag werken, dus dan sta ik van 10 tot 5 te werken en ik had mijn telefoon niet bij me. Ik heb er helemaal niets van meegekregen.

Mathijs: ik heb de hele dag panisch achter de computer gezeten, om de hele tijd te bekijken wat de reacties waren. Ik was wel hyper er door.

Caroline: het is wel een mijlpaaltje. Het liefst had ik het allemaal meegekregen.

Mathijs: je wil dat mensen er helemaal lyrisch over worden. Dat is het mooiste. We hebben reacties gevraagd op Facebook. Dat was heel tof want de reacties die we kregen waren van mensen die zeiden dat het een vette plaat is. Dat het van begin tot een plaat is met vette nummers. We vroegen ze om een favoriet te kiezen en dan zeiden ze dat het moeilijk is want het zijn veel toffe nummers. Er sprong er niet een echt bovenuit, maar ze vinden het in ieder geval wel kwaliteit. Dat was toch ook wel de bedoeling, gelukkig. Ook de Nederlandse media zijn erg positief. Ik had ergere dingen verwacht. We spelen in een genre dat niet al te populair is binnen de metalscene, zeg maar. Je hebt de kids, die zijn bezig met metalcore. Maar de oude garde vindt het helemaal verschrikkelijk. Je mag wel je mening hebben maar je moet een band niet beoordelen op zijn genre. Ik luister death metal, ik luister black metal, ik luister djent. En metalcore. Net als binnen elk genre zijn er ontzettende kutbands, maar ook hele vette bands.

Caroline, je noemde al dat jullie op Groezrock stonden. Hoe hebben jullie het klaargespeeld om daar te staan?

Caroline: er was een bandcontest. Daar werd destijds veel aandacht aan geschonken. Twintig bands waren uitgekozen om mee te doen aan de contest. Twee weken lang konden mensen elke dag stemmen en de tien bands met de meeste stemmen mochten op Groezrock spelen. Dat werd dan ingeprogrammeerd op een klein podiumpje op het festivalterrein.

Dat heeft jullie vast wel wat goeds opgeleverd?

Caroline: heel veel goeds. Ineens waren er allemaal leuke reacties van mensen waarvan we het niet verwacht hadden. Het was toen heel surrealistisch. We waren aan het opbouwen en toen was het nog heel erg rustig. Maar toen we het podium opkwamen stond er een paar honderd man ineens voor onze neus. Veel meer dan we verwacht hadden.

Mathijs: meer dan vijfhonderd man. Dat hadden we echt niet verwacht. We speelden toen op de MacBeth stage, wat een heel klein podiumpje is daar. Het kleinste podium waar mensen langslopen, of als ze niks te doen hebben gaan ze kijken. Maar mensen waren er dus al v��rdat de show begon.

Caroline: we stonden geprogrammeerd op een tijdstip dat er geen andere bands speelden.

Mathijs: voor mij was dat wel een hoogtepunt hoor.

Caroline: absoluut. En ook wat dat heeft opgebracht.

Wat heeft het opgebracht? Shows?

Mathijs: shows weet ik niet, maar sowieso wel veel dingen.

Caroline: labels, promotors, agencies, bookers, sponsors. De industrie reageert daar heel erg op.

Mathijs: dan hebben ze ineens iets van "blijkbaar moeten we hier eens naar kijken. En er rekening mee houden."

Het helpt natuurlijk ook wel wat dat jullie een zangeres hebben, ondanks dat jullie dat zelf misschien niet als verkooppunt willen zien.

Caroline: we hebben zelf wel al vanaf het begin er rekening mee gehouden dat ik als marketingaanspreekpunt gebruikt zou worden, als er promotie enzo bij komt kijken. Met een zangeres is een metalband makkelijker te marketen. Okee, het is tegenwoordig niet echt een uitzondering meer als je als band een zangeres hebt, want het komt toch wel al steeds vaker voor. We vinden dat best, maar we willen wel naar buiten komen als een band. Het is niet "Caroline en The Charm The Fury", het is "The Charm The Fury."

Mathijs: we zijn als band heel erg duidelijk er over. We hebben een zangeres, dat is te gek, maar mensen moeten ons niet luisteren omdat we een zangeres hebben. Je moet luisteren omdat je de muziek goed vindt. Het totaalplaatje. Kijk, als het wat aandacht oplevert, okee. Maar voor onszelf is het duidelijk, we zijn een band. We zijn niet slechts haar begeleidingsband. Ik ken wel bands *kuch*Paramore*kuch* waarbij de zangeres een deal hier heeft, en de rest van de band een ander dealtje daar. Waar het dus echt om de zangeres draait, terwijl de band inwisselbaar is. Zo is het bij ons niet.

Grappig dat je die noemt, want ik vind de cleane zang van Caroline wel lijken op de zang van die van die meid van Paramore.

Caroline: dat hoor ik heel vaak.

Mathijs: ik vind het wel een leuk bandje hoor.

Caroline: de muziek moet het aanspreekpunt zijn, het moet niet om ��n persoon in de band draaien. Het moet The Charm The Fury zijn. Ik wil niet "die chick van die band" zijn.

Terugkomend op wat je daarnet kort noemde: sponsoren. Ik zie op jullie foto's ook Monster Energy staan. Komt dat ook voort uit Groezrock?

Caroline: nou nee. Toevallig werk ik er zelf ook. Maar toen we begonnen was er van sponsorship nog helemaal geen sprake. Ik zei ook al tegen mijn manager dat ik daar werk, maar niet van plan was om onze band naar voren te schuiven. Ik zei tegen hem "als jij er heil in ziet, dan moet je dat doen, maar ik wil dat je werk en muziek apart van elkaar ziet." Maar ze zagen dat het goed gaat met de band, dus was er interesse. Ze zijn begonnen met heel low-profile wat dingen te doen en het gewoon een beetje uit te werken.

Mathijs: er is trouwens zoveel veel kritiek geweest.

Caroline: ja, heel veel. No Turning Back is gestopt met Monster, want er was heel veel kritiek.

Mathijs: ik vind het zo'n onzin. Echt onzin. Monster is het enige grote merk dat er nog is die als strategie heeft om kleine bands te sponsoren. En festivals ondersteunen. Bij elk alternatief festival, elk festival waar een distorted gitaar te horen is, doet Monster iets mee. In elk van die festivals pompen zij geld. Daar wordt op gezeurd, dat het allemaal te commercieel wordt. Nou ik zal je vertellen, als bedrijven als Monster dat niet doen, is het snel klaar hiermee. Ik snap dat je tegen grote bedrijven bent en fuck alles enzo, maar Monster heeft als strategie om dit soort dingen te ondersteunen en zo naam te verspreiden. En ik zal eerlijk zijn, zonder Monster hadden wij niet gestaan waar we nu staan.

Wat merken jullie van die sponsoring? Wat doen ze echt concreet voor jullie?

Caroline: gratis drank natuurlijk. En wat kleding. Ze steken hun geld in de liveshows. Dat is natuurlijk ook de enige manier waarop ze het naar buiten kunnen brengen. We kunnen ze dus vragen voor een bijdrage voor een nieuwe backdrop ofzo. Of ze geven ons benzinegeld als we twee weken op tour gaan. En we moesten een busje aanschaffen, daar krijgen we dan een bedrag voor. In ruil daarvoor moeten we natuurlijk daar dan wel Monster-stickers opdoen. Maar ze zorgen er dus wel voor dat je kan touren of een videoclip kan opnemen.

Wat staat er de komende tijd voor jullie op het programma?

Caroline: in oktober hebben we wat shows staan, onder meer in Leeuwarden en op Geldersch Metal Treffen in Arnhem. In november nog een paar Nederlandse shows waaronder het Brainstorm fest. En dan de Vans Warped Tour in Eindhoven! En daarna twee weken door de UK op tour met Heart Of A Coward op The Severance Tour.