The First Depression mag gerust de beste cd van de Duitsers worden genoemd. Het debuut bevat grillige thrash van het technische soort. Ondanks die complexiteit verliest de band het 'liedje' nergens uit het oog. Die aanpak komt sterk overeen met bijvoorbeeld Coroner. Nog zo'n groep die goede songs schreef, maar tegelijkertijd ook alle ruimte nam om technische hoogstandjes te etaleren. Depressive Age doet dat misschien niet zo inventief als de Zwitsers, maar de band biedt op het vocale vlak dan weer wat meer onorthodoxe elementen.
Zanger Jan Lubitzki beschikt over een stem waar je van moet houden. Zijn zang leunt tegen het nassale aan en geheel accentloos is het ook niet. Bovendien zoekt Lubitzki graag de hogere regionen op. Dat gaat hem over het algemeen redelijk af, net als de ietwat klagerige lage vocalen. Een unieke strot dus, die echter wel wat gewenning behoeft. Maar het is wel die strot die Depressive Age dat eigen geluid geeft. Niet dat er muzikaal leentjebuur wordt gespeeld. Er zijn zeker invloeden te horen van bands als Coroner, Annihilator en Mekong Delta, maar deze ingrediënten worden smakelijk catchy aan elkaar gekoppeld.
Beyond Illusions is vroeg op de plaat direct een sterk voorbeeld van deze kunstzinnige wijze van componeren. De riffs zijn aangenaam druk en op prachtige wijze in elkaar gevlochten. Het soleerwerk klinkt vervolgens lekker chaotisch, zonder friemelig te worden. Helaas gaat die vlieger niet overal op. Zo is No Risk muzikaal prima, maar laat Lubitzki zich iets te veel gaan. Valse noten zijn op die momenten onvermijdelijk. Voor de ene luisteraar zorgt dat wellicht voor een prettig hysterisch element, maar anderen kunnen het als irritant ervaren. Net als de zeurderige zanglijnen waar Autumn Times mee opent. Daar blijft het gelukkig bij, want het lange nummer ontpopt zich door de spannende opbouw en jagende riffjes tot één van de betere composities. De klaagzang lijkt na meerdere luisterbeurten ook wat beter te werken.
Deze mannen waren hun tijd misschien wel te ver vooruit. Afgezien van wat erkenning in eigen land, is Depressive Age nooit een grote band geweest. Dat dit niet altijd de schuld van de band is, bewijst The First Depression. Want het spel is strak, de productie (thrashveteraan Harris Johns) prima en de nummers bevatten tonnen details die uitnodigen tot herbeluisteren. Beschik je over de nodige tolerantie als het aankomt op zang en houd je van knap uitgevoerde technische thrash, dan kun je niet om deze schijf heen.
Tracklist:
1. Awaits
2. Beyond Illusions
3. The Light
4. No Risk
5. Autumn Times
6. Transition
7. Innocent In Detention
8. Never Be Blind
9. Circles Colour Red
.jpg){kind=small}
