En wat voor een troef! Laat het trage begin van A New Era je niet van de wijs brengen: de laatste Coldworker rost als een wilde. Vooral de tweede helft van de plaat overtuigt en bevat zonder twijfel het beste materiaal van Coldworker ooit, met Vacuum Fields en Monochrome Existence als absolute hoogtepunten. Riffs van hoog niveau, goed doordachte teksten en drumwerk waar je U tegen zegt.
Voor The Doomsayer's Call kiest Coldworker voor een meer grindcore-georiënteerd geluid dan op de twee voorgaande albums, maar toch klinkt deze plaat melodieuzer dan Coldworker voorheen ooit is geweest. Solide en gevarieerd zijn de kernwoorden bij deze plaat. Dertien knap geschreven songs, die met overtuiging gebracht worden, de productie van Dan Swanö is net als op de twee voorgangers om je vingers bij af te likken en kristalhelder.
Natuurlijk gaat ook hier de originaliteitsvlieger niet al te hoog, aangezien dit soort herrie al regelmatig door andere bands soms zelfs beter gedaan is, maar wat Coldworker met The Doomsayer's Call neerzet kan de concurentie met gemak aan. In ieder geval een lekker begin van 2012 voor alle deathgrindliefhebbers, die zeker niet om deze plaat heen kunnen.
Tracklist:
1. A New Era
2. The Reprobate
3. The Glass Envelope
4. Flesh World
5. Murderous
6. Pessimist
7. Monochrome Existence
8. Vacuum Fields
9. Living Is Suffering
10. The Walls Of Eryx
11. Violent Society
12. Becoming The Stench
13. The Phantom Carriage
.jpeg){kind=small}
