En terecht. My Favorite Scar levert namelijk een debuutalbum af van een kwaliteit waar bijvoorbeeld Creed pas aan zat toen zij zich hernoemden naar Alter Bridge. In dat straatje moet je de sound van My Favorite Scar dus ook zoeken, al klinken deze Nederlanders net iets duisterder en melancholischer. Het stemgeluid van zanger Jay doet af en toe zelfs wat denken aan Scott Stapp van Creed, maar gelukkig is het niet zo nasaal en klinkt hij stukken beter. Hij heeft een prettige stem, en in tegenstelling tot sommige andere Nederlandse rockzangers is er bij Jay geen smerig accent te horen.
Maar het is de gehele sound die iets on-Nederlands in zich heeft. De band klinkt erg Amerikaans, wat misschien ook door de uiterst gladde productie komt. Deze was in handen van Oscar Holleman, die goed werk heeft geleverd, maar misschien is het allemaal net iets tè glad. Het rauwe randje mist. Maar dat is gelijk één van de twee kleine negatieve dingen aan het debuutalbum. Het andere zijn de soms iets te zeikerige refreinen. Deze zijn echter soms wel weer zo catchy dat het nummer gelijk in je hoofd zit, zoals in het heerlijke titelnummer My Favorite Scar. Maar niet alleen de refreinen zijn catchy, ook bijvoorbeeld de zware riff van No Love Lost pakt je gelijk bij je strot. Over strotten gesproken, dat nummer bevat ook nog een gastbijdrage van Jan Chris De Koeijer (Gorefest), die het nummer nog wat extra komt verzwaren.
My Favorite Scar mag dan vrij lang aan dit debuutalbum hebben gesleuteld, het resultaat mag er zeker zijn. Een klasse band van eigen bodem, die een erg goed debuutalbum heeft afgeleverd.
Tracklist:
1. Liberty Is Dead
2. Waste
3. This Poison Love
4. Kingsize
5. Rain
6. My Favorite Scar
7. No Love Lost
8. Burndown
9. Lost
10. Save Me
11. Lie To Me
