Isn't it strange, that the stars don't shine no more now since you're gone. Isn't it strange, that we can't look back and say just what went wrong.
Deze woorden vlogen door mijn gedachten toen ik het nieuwe album, Kingdom Of Contradiction, van deze band in handen kreeg.
Ik heb het hier over Intwine en ze bestaan nog steeds. U weet wel, die band van die ene zanger die weigerde een kniebuiging te maken voor Henk-Jan en die andere cultuurbarbaren. Ook een band die toch HELEMAAL NIETS te zoeken heeft op Metalfan? Onzin! Dat stadium zijn we gelukkig al voorbij. Voor wie het niet wist, de koers binnen Intwine is behoorlijk veranderd sinds dat ene hitje uit 2003 en het veel betere Cruel Man uit 2004. Intwine zit momenteel meer in de Nu-Metal hoek. Denk aan P.O.D. of aan de oude Taproot. En Intwine doet dat niet onverdienstelijk.
Het nieuwe album Kingdom Of Contradiction is eigenlijk een best of album. Dit had ik in eerste instantie niet door. Ok, Cruel Man kende ik al, maar de overige muziek klonk zo anders dan dat ik van Intwine gewend was. Ik was dan ook behoorlijk verrast. Vijftien oude nummers zijn door Intwine opnieuw vereeuwigd en er is n nieuw nummer te horen. Je hoort een band die haar sound verder geperfectioneerd heeft. Een sound die de band reeds in 2006 met het album Pyrrhic Victory was ingeslagen.
Er zullen vast redenen voor zijn, maar ik blijf het wel vreemd vinden om nu al met een best of album te komen. Maakt ook niet uit, wat er toe doet is de muziek en die bevalt me goed. Daarom wil ik het nieuwe album ook niet geheel afdoen als nieuwe wijn in oude zakken. Voor velen kan dit namelijk een leuke eerste kennismaking zijn met Intwine. De oude albums van Intwine hebben nooit mijn CD-speler bereikt. Ik weet nu ook waarom: uit pure onwetendheid.
Zoals gezegd, een fiks aantal nummers spreken me behoorlijk aan. Deze nummers klinken vet, fris, fel en ook zeker melancholisch. Aanrader is het nummer Cut Me Loose. Dit is echt een juweeltje waar zelfs P.O.D. hun vingers bij af zou likken. So fresh and so clean, maar tegelijkertijd ook ass-kicking. Het nummer Perfect is ook zon uitschieter, een lekker opgefokt nummer waardoor je vanwege de adrenaline al snel in beweging komt.
Minpuntjes zijn er ook. Zo is het nieuwe nummer Walking On The Moon (cover van The Police) behoorlijk saai in vergelijking met de eerder genoemde nummers. Verder mocht het album van mij na een nummer of tien al stoppen, want wat daarna volgt voegt niet veel meer toe aan het geheel. Het moet gaan om kwaliteit niet kwantiteit. Verder is het een gemiste kans dat n van de beste nummers van Intwine, The Chosen (soundtrack game Assassins Creed I), niet op dit album staat (waar research op Youtube al niet goed voor is).
Al met al een aangename kennismaking. Persoonlijk had ik deze switch van Intwine nooit verwacht; ik dacht na de hitsingles dat de band meer op safe zou spelen en bijvoorbeeld meer richting Kane zou gaan. Wederom komt het op mij over dat Intwine kiest voor hun gevoel en dat is te prijzen.
Tracklist:
1. Cookie Jar
2. Cut Me Loose
3. Feel It
4. Perfect
5. For Goodness Sake
6. Ravenclaw
7. Solo
8. No Ones
9. Glory
10. Abyss
11. Walking On The Moon
12. Sorry
13. Cruel Man
14. Sleep In Silence
15. Slow Down
16. You
