Aanstekelijke riffs, mooie coupletten, mooie pre-chorussen, mooie refreinen en mooie gitaarsolo’s. U kent dat wel. Van het perfecte tijdloze ‘Dancing’ tot het afsluitende ‘Too far’ kan je genieten van (h)eerlijke 80’s hardrock gezongen door een capabele zanger. Productioneel kan je hier ook al niets op aan merken en vooraal de zanglijnen en koortjes zijn mooi op band gezet.
Aangezien een recensie zonder (opbouwende) kritiek even overbodig als een café zonder bier wil ik nog een paar zaken opmerken. De rustige ballad-achtige nummers komen een beetje zeikerig over, het artwork is heel degelijk en het cd-boekje is informatief maar wel saai. Waarom geen explosiever ‘hier-zijn-wij-om-te-rocken’ artwork? Ik vind ook dat het geheel soms net iets te braaf klinkt, (hard)rock is ook bedoeld om een statement te maken, om af en toe uit de bocht te vliegen en soms een maniakale valse gitaarsolo af te leveren! Dit soort ‘spirit’ zou ik graag wat meer in toekomstige nummers en vooral op het podium horen! Niettemin een heel fraai, maar iets te braaf debuut.
Tracklist:
1. Dancing
2. This is now
3. Doomsday theory
4. Don’t give him an alibi
5. Hold on tight
6. Right between the eyes
7. Red hot, white lies
8. Steal the show
9. Now until forever
10. Deep enough
11. Too far