Pas nog (week 37) bracht After Forever de single "Follow in the Cry" uit waarvan het shirt zelfs pas in de nieuwste Large staat. Het materiaal op deze single komt nog van het oude album "Prison of Desire". Een sterk debuutalbum waarmee de band hun sporen absoluut verdiende.
Waarom dan zo snel het nieuwe album na de single? Of beter gezegd, waarom deze single nog zo snel voor het nieuwe album? Het antwoord volgens de After Forever website:"The purpose of this single is to become more widely known and to enable the fans in Europe to hear the song "Wings of Illusion", which is the bonus track on the Japanese version of "Prison of Desire"."
Vrij duidelijk dus, de Follow in the Cry single lijkt me iets dat de weg voor het nieuwe album moest plaveien, en dat doet dan weer speculatie oproepen, vindt men album misschien niet zo sterk? Niets is minder waar. Met "Decipher" heeft After Forever wederom een sterk gothic metal album neergezet dat hopelijk de weg vrijmaakt voor groter internationaal succes. Maar laat ik niet op de zaken vooruit lopen en eerst jullie trakteren op de review. Het album heeft een totale speeltijd van een dikke 54 minuten en bestaat uit 11 tracks genaamd:
01. Ex Cathedra (ouverture)02. Monolith of Doubt
03. My Pledge of Allegiance #1 (The Sealed Fate)
04. Emphasis
05. Intrinsic
06. Zenith
07. Estranged (A Timeless Spell)
08. Imperfect Tenses
09. My Plegde of Allegiance #2 (The Tempted Fate)
10. The Key
11. Forlorn Hope
De eerste instrumentale track, Ex Cathedra is een opening zoals de subtitel al aangeeft. Symfonisch, bombastisch en het belooft heel wat. Op het moment dat de tweede track inzet met snelle gitaarmuziek en ever later zowel een grunt als de stem van zangeres Floor Jansen is After Forever helemaal terug. De eerste zin geeft het al aan: "The ordeal has begun"
Nu wil ik het zeker geen een 'ordeal' noemen. Maar begonnen is het zeker.Het album raast door naar de eerste My Pledge of Allegiance die natuurlijk later in het album vervolgd wordt zoals je al kunt zien aan de tracklisting. Dit nummer begint met een oosters aandoend geluid en dat komt de mystiek van het nummer ten goede. Het is overigens niet het enig oosters aandoend nummer. Ook de laatste track heeft kenmerken uit die richting. Zij het vooral tekstueel. Het nummer gaat over een soldaat van de Islam die zijn leven offert voor zijn god. Een mooi thema voor een gothic nummer, echter wel vrij actueel en als het album al niet in juni opgenomen zou zijn dan had ik me serieus afgevraagd of dit niet te maken had met de gebeurtenissen in de wereld afgelopen nazomer.
De rest van de songteksten komt heel abstract over. Dingen in de menselijke psyche en de ervaring van het leven worden bezongen. De manier waarop deze teksten uiting vinden zijn misschien niet helemaal 'gothic-metal-ish' maar After Forever brengt ze goed over. Van het folk aandoende Intrinsic tot het hardere The Key blijft men de stijl trouw. Heel erg pakkende lines die zich direct in je geheugen etsen zoals "The invisible force that makes me crazy" of "Tortuous Threnody" van tracks van het vorige album blijven een beetje uit en dat is wel jammer. En het geheel eindigt met het al eerder genoemde laatste nummer.Ik heb het vorige After Forever album vaak geluisterd en ik heb het idee dat dit album een stukje harder is. Geen slechte ontwikkeling als je bedenkt dat de enige andere Nederlandse gothic band van enige betekenis (we noemen even geen namen) op hun laatste album een stuk zachter is gaan spelen. Ook doet dit album technischer aan dan het vorige.
Wat de zang van Floor Jansen betreft, deze klinkt nog soms steeds een klein beetje zweverig maar ze maakt dit ruimschoots goed als ze haar stem door laat groeien naar opera-mode, het superhoge stemgeluid dat zeker niet onderdoet voor een zangeres als Tarja Turunen (Nightwish). De grunts zijn dieper geworden en ook dat komt de muziek ten goede. Ze klinken donkerder en meer onheilspellend. Ze komen helaas niet erg vaak voor en soms ook tegelijk met de vrouwelijke zang dat het effect van beetje wegneemt. Maar grote verrassing van de zang is toch wel de cleane mannelijke vocal op Imperfect Tenses waarin met een gastzanger een duet aangegaan wordt. Voordat het allemaal ietsje te musical-achtig wordt zet gelukkig de volgende track in weer fijn op tempo en de gitaar wordt niet verwaarloosd.Uiterlijk is het album heel goed verzorgd. Mooie cover art en ook het discje ziet er goed uit en roept om weer in de cd-speler gestopt te worden. Helaas heeft men geen digi-pack of andere editie uitgebracht terwijl ik toch echt wel zo'n poster zou willen.
After Forever heeft voor 2001 en 2002 nog een flink aantal optredens gepland en het zou zeker geen verloren tijd zijn om een daarvan te bezoeken en de live-uitvoering van dit album te checken. Hopen dat ze er nog wat nummers van het oude album doorheen gooien en het wordt zeker een concert dat de moeite waard is. Wie weet kom je mij er ook tegen!
