Dit 'An Ephemeral world' is zijn vijfde instrumentale solo album. Vorig jaar zat Patrick plots terug vol inspiratie en hij nam dit album op eind vorig jaar. Hij liet zich bijstaan door producer Markus Teske (Vanden Plas), drummer Dirk Bruinenburg (Elegy en Adagio) en bassist Patrice Guers (die je misschien live hebt gezien tijdens de laatste Rhapsody tour)
Patrick is een gitarist die het niet moet hebben van voortdurende vingerbrekende gitaarcapriolen. Hij zet herkenbaarheid van een nummer, melodie en sfeer voorop. Op 'Donkey island' hoor je bijvoorbeeld wel enkele harde stukken en lange solo's maar de sfeer (een blije, optimistisch wereld, mooie gevoelens,..) blijft gedurende het hele nummer hangen. Door zijn werk met de powermetal band Elegy is zijn gitaarstijl ook harder geworden. Af en toe horen we strakke progressieve gitaarakkoorden die het tempo er in houden. Meneer Rondat maakt ook veel gebruik van gitaarsynthesizers en op die manier bouwt hij een mooie sfeer op. Ook is er veel emotie door elk nummer ingeweven. Buiten 'Donkeys island' moet je eens het lange 'Tethys' opzetten, een nummer dat heel de cd eigenlijk samenvat.
In deze dagen waar het nog steeds regent van de Malmsteen-klonen en jonge gitaristen die zich willen bewijzen door zo snel mogelijk arpeggio's af te werken, is dit nieuwe album van Patrick Rondat een verademing. Het album duurt wel iets te lang, en het album in 1 keer uitzitten is niet evident maar het songmateriaal is dik in orde. Naar mijn inzien slaat Patrick de bal maar n keer verkeerd middels het 'Partita Nr. 1 in B For Solo Violin' wat gewoon een shred-verkrachting is van een vioolstuk. Dat nummer botst totaal met de sfeer van de rest van de instrumentale nummers en dat is erg jammer. Maar: uitstekend voer voor de fans van emotioneel gitaarwerk.
Tracklist:
1. Welcome to the donkeys island
2. Donkeys island
3. An ephemeral world
4. Born to buy?
5. Tethys
6. Twilight
7. Avalonia
8. Ispahan
9. The circle
10. 614 HSO
11. Partita Nr. 1 in B For Solo Violin (Bach)
