De roots, de wortels, de oervorm. Dat zijn worden die vast zitten aan het woord Archetype. Oftewel Fear Factory is op deze nieuwe schijf te horen zoals we dat kennen van alle voorgaande albums, van vroeger en nu. Stuiteren op de bekende drums waar de snelle gitaren overheen beuken. Schreeuwende en galmende vocalen en evenzo galmende synthesizers op de achtergrond hier en daar.
Niks nieuws dus. Zodoende opent Archetype bombastisch met rammende drums en gitaren met galmende synths in Slave Labour. De teksten zijn wederom volgens het bekende recept. Dit keer is het levensverhaal van de band verpakt in de poëzie van de strijd tussen mens en machine. Dus ook weer een titel met cyber erin, Cyberwaste. Tevens de eerste single van het album, wellicht terecht want het is een van de meest pakkende nummers. Zo één als ze dat live gaan spelen de tent zo op zijn kop staat.
Behalve die recht toe recht aan Fear Factory nummers, staan er ook weer de wat meer gevoelige (maar toch altijd ruige) nummers op zoals het titelnummer Archetype met een meeslepend refrein met dat ene fijne galmgevoel. In de ballad Bite The Hand That Blees is Burton op een aantal momenten zowat aan het fluisteren. Het industriële gebeuk en de ballads worden dit keer afgesloten met een sferisch ambient landschapje om het climax tot rust te laten komen.
Wellicht niet onlogisch dat de kunst van het liedjes schrijven alleen maar beter wordt door ervaring. Die ervaring komt de kwaliteit dat ene ding wat Fear Factory aanhoudt ten goede. Probeer die knallende nummers als Cyberwaste en Corporate Cloning maar eens uit je hoofd te houden. Weinig vernieuwing zoals eerder gezegd, maar wel een ijzersterke plaat. Of om het met een edeler metaal uit te drukken: een gouden terugkeer.
Tracklist:
1. Slave Labor
2. Cyberwaste
3. Act Of God
4. Drones
5. Archetype
6. Corporate Cloning
7. Bite The Hand That Bleeds
8. Undercurrent
9. Default Judgement
10. Bonescraper
11. Human Shields
12. Ascension
13. School
.jpeg){kind=small}
