Iedereen wil natuurlijk weer een Dynamo festival in Eindhoven. Maar hoe kwam de bal aan het rollen?

Tjerk: Vanuit de fan-gedachte zelf: wij misten ook gewoon een festival in het zuiden. Het bleek dus dat ik dat niet alleen had, maar ook mensen om mij heen. Paul dus ook, en toen we elkaar daarover aan de bar spraken, besloten we om het maar gewoon te doen. Into The Grave liep wel goed, dus we willen iets Into The Grave-achtigs overzetten naar het zuiden. Daar waren we toen al een tijdje mee onderweg, en toen liepen we tegen Sander Waterschoot van Dynamo (de zaal in Eindhoven) aan. Hij kwam naar me toe, "ik moet je even spreken. We willen met Dynamo weer een festival gaan doen en daarvoor hebben we bandjes nodig."

Toen heb ik direct Paul gebeld en met hem overlegd. Tsja, dadelijk gaan we twee festivals organiseren, dat heeft ook geen zin. Toen zijn we met Sander gaan zitten en waren we er eigenlijk vrij snel uit dat we een nieuwe Dynamo neer willen zetten.

Paul: Sander had al gesproken met de ijsbaan. Wij waren bezig met het Klokgebouw, of op Strijp S als locatie. Sander wou graag naar de ijsbaan. Daar hadden wij nog niet eens over gedacht.

Hoe was hij bij de ijsbaan uitgekomen? Gewoon omdat het daar vroeger ook geweest is?

Tjerk: Ja. Hij wilde weer een Dynamo opbouwen zoals dat vroeger is gedaan. Hij heeft natuurlijk ook Dynamo Outdoor gedaan, op het plein bij de zaal. Dat staat inmiddels vol met terrassen en bomen, dus daar kan het niet meer. Maar hij had inmiddels al de ijsbaan geregeld.

Paul: Ik vind het wel super tof, want ik ging daar in 1988 ook naar mijn eerste Dynamo, wat voor mij het beeld van een festival heeft gevormd. Zo heb ik Into The Grave ook willen doen, met een lage entree, één podium, acht bands. Dat gaan we nu ook weer doen. De locatie is dus super.

Hoeveel man past er in?

Tjerk: Best veel. Vroeger met Dynamo waren er 17.500 tot twintigduizend man. Maar toen was de baan nog helemaal vrij. Nu staat er op de rand van de vierhonderd meter-baan een muur, voor de overkapping. Dat beperkt al de capaciteit. De brandweervoorschriften zijn nu ook heel anders dan toen.

Paul: Ik denk dat je het kan vergelijken met het plein waar ik Into The Grave organiseer. Daar kunnen ook wel vijftienduizend mensen op, maar we hebben zelf gezegd dat we niet meer dan tienduizend willen.

Waar gokken jullie op? Wat is realistisch?

Paul: We hebben voor dit jaar een maximum van vijfduizend. Het is voor de eerste keer, dus de gemeente en wijzelf moet ook even kijken hoe het allemaal gaat. Daar hebben we het op ingezet. Dan kunnen we ook kijken hoeveel ruimte er nou echt is. Het moet ook leuk blijven.

Tjerk: Je kan wel proberen om de eerste keer gelijk voor tienduizend te gaan, maar je weet ook niet of dat lukt. Je kan beter vanaf onderaan tegen problemen aanlopen, dan kun je ze beter oplossen. Met tienduizend kunnen er veel meer situaties ontstaan die niet wenselijk zijn. We willen dus rustig beginnen en ieder jaar een beetje opschalen, als het mogelijk is. Dat je dan kunt kijken hoe je het het beste kan inrichten, dat niet iedereen hutjemutje tegen elkaar staat.

Paul: Het moet ook een beetje intiem zijn. Je hoort mensen wel praten over dat ze die grote festivals als Graspop, Wacken, FortaRock... O nee FortaRock is nu niet meer zo massaal. Maar goed, je hoort ze er wel over praten dat ze het te massaal vinden. Ze vonden het intieme karakter van FortaRock op Brakkenstein juist leuk. Dat willen we dus juist hebben. We hebben helemaal geen zin om een festival zoals Dynamo vroeger was, met 50.000 man. We gaan voor tienduizend man, max. Daarmee kun je ook een heel leuk festival organiseren.

Volgens mij is er ook geen plek in Nederland voor nog een echt groot metalfestival.

Tjerk: Die kar mag FortaRock gewoon lekker trekken. Iedereen heeft inmiddels ook in zijn systeem zitten dat ze naar Wacken gaan, of naar Graspop. Dat krijg je er ook niet zomaar meer uit. Mensen die daarbij afhaken geven wij nu weer de mogelijkheid om naar een minder massaal festival te gaan.

Jullie hebben ondermeer Arch Enemy, Death Angel, Nuclear Assault, Alestorm. Een mix van oude en nieuwere bands. Was dat gelijk al de bedoeling?

Paul: Ja. Eigenlijk wilden we maximaal twee "ouwelullenbands." Als je op Facebook gaat vragen welke bands men wil zien hoor je heel veel mensen bands van de oude garde roepen. Sacred Reich, Death Angel, noem ze allemaal maar op. Maar wij willen beslist ook nieuwe bands erbij hebben, voor de nieuwere generatie. Alestorm is daar een goed voorbeeld van. Uiteindelijk kwam Biohazard er ook bij, wat betreft de oude bands. Die kregen we aangeboden. We hadden heel graag Gojira gewild, want die had er misschien wat beter bijgepast. Maar het is ook altijd een spel van wat lukt en wat kan. Maar we willen zeker die mix van oud en nieuw er in houden. En dus ook met de opener, een onbekende band. Of bijvoorbeeld Bodyfarm, wat toch ook nog een redelijk nieuwe band is. We willen dat soort bands de kans geven om zich op een groter festival of groter podium te laten zien.

Die opener wordt binnenkort gekozen door een bandcompetitie?

Tjerk: De finale is zaterdag.

Paul: We hadden 62 aanmeldingen, dus er is wel genoeg animo voor. Vanuit het hele land, maar ook vanuit Duitsland en België.

Tjerk: Er staat nu één Belgische band bij de vijf die komende zaterdag gaan strijden.

Welke bands zijn het?

Tjerk: Sativa, Facelifter, As We Speak (dat is die Belgische band), Baxter's O Nine en Variscythe.

Was het moeilijk om een keuze te maken?

Tjerk: Het was op zich niet zo heel moeilijk om het terug te brengen naar een stuk of tien à elf. Maar er zaten ook wat bandjes bij die de eerst komende jaren niet uit de oefenruimte mogen komen. Maar daarna was het toch best een moeilijke keuze om na die voorselectie te kiezen welke vijf bands we de finale laten doen. Ik denk dat we vijf bands hebben die allemaal niet zouden misstaan op die openingsplek op Dynamo Metal Fest.

Naast de acht bands kijken, wat is er nog te doen?

Tjerk: Bier drinken, eten, ouwehoeren met je vrienden.

Paul: Net zoals het vroeger ging: er speelt een bandje, daarna heb je een half uurtje rust en kun je even wat gaan eten of met je maten ouwehoeren. Niet dat je als een gek naar het volgende podium moet rennen om daar een band te zien.

Tjerk: "Ik kan maar de helft zien, want daarna moet ik naar de band op het andere podium."

Paul: Er is ook een metalmarket, dus als je een band niet hoeft te zien loop je daar even langs.

Er zijn in het verleden al meer pogingen geweest om weer een metalfestival in het zuiden te organiseren. Jullie noemden al Dynamo Outdoor. Dat was redelijk bezocht, geloof ik.

Tjerk: Die hadden inderdaad goeie bezoekersaantallen, behalve de laatste keer. Toen moesten ze al naar een ander pleintje toe en dan merk je al dat een verhuizing niet echt makkelijk is.

Enkele jaren eerder was er eenmalig Loud From The South, maar dat viel ook wat tegen.

Tjerk: Haha ja.

Paul: Daar willen we het niet over hebben.

Tjerk: Dat is inmiddels lang genoeg geleden.

Laat ik het zo zeggen: jullie zullen toch wel wat voorzichtig zijn om niet diezelfde fouten te maken?

Tjerk: Loud From The South was ook van mij, dus ik heb zelf die fouten kunnen maken. Daarvan heb ik wel onthouden welke fouten dat zijn geweest.

Noem er eens een?

Tjerk: Er zijn ook een aantal zaken geweest die wij niet onder controle hadden. We zouden toen op Strijp S-terrein het festival kunnen doen. Buiten, dus. Vier of vijf weken van tevoren kregen we te horen dat na de bouwvakvakantie, dus eind augustus, het parkeerterrein dat we zouden gebuiken, zou worden opengebroken. Er moest nieuwe riolering onder, dus wij konden daar niet terecht. Uiteindelijk zijn we toen naar binnen gegaan, in het Klokgebouw er naast. Want een nieuwe locatie vinden is niet zo makkelijk. Maar toen bleek het op de dag zelf 35 graden te zijn. Met een binnenfestival is dat niet lekker.

Paul: Maar als je geen risico's neemt, gebeurt er nooit wat. Wij hebben destijds met Into The Grave ingezet op een begroting die uitging van drieduizend bezoekers. Daar hebben we de bands bijgezocht waarmee wij dachten dat het moest lukken. Als je het dan niet haalt, dan is het niet zo dat je praat over tonnen verlies. Dus de risico's die er zijn, zijn redelijk ingecalculeerd en te overzien. Maar als je niets doet, gebeurt er ook niets. Gelukkig zijn de reacties vanaf het begin heel positief en de kaartverkoop loopt heel goed. We gaan die vijfduizend mensen dan ook wel halen. Dus het lijkt er op dat die risico's ook niet aan de orde zijn. Je weet natuurlijk nooit wat er last-minute nog kan gebeuren, maar het ziet er nu goed uit. Maar als je niks durft te riskeren, gebeurt er nooit wat.

Als alles goed gaat, komt er vast wel een vervolg. Maar nu speelt dat gedoe met die ijsbaan, die dan volgend jaar dicht zou moeten.

Tjerk: Dat is allemaal much ado about nothing.

Paul: Ik denk dat die ijsbaan nog wel even open blijft. Sowieso staat hij er volgend jaar nog wel, en waarschijnlijk het jaar er op nog wel.

Tjerk: Ik ben bij de raadsvergadering geweest waar het werd besproken, en daar bleek wel al dat bijna alle fracties tegen sluiting zijn. Het is bijna een kansloze missie van die wethouder om te proberen het er doorheen te krijgen. Ze hebben zoveel fouten gemaakt in de aanloop van die notitie te schrijven, dat het daardoor al misloopt.

Toen ze dat nieuws aankondigden dachten jullie toch ook wel "Kut, daar gaat onze locatie."

Tjerk: Ja dat dacht ik ook. Maar ik zie nu iedere dag stukken in de krant staan die er over gaan. Soms opiniestukken van mensen die er direct bij betrokken zijn, soms journalistieke stukken. Het leeft behoorlijk in Eindhoven. Veel mensen hebben echt zoiets van "dikke vinger, die ijsbaan blijft gewoon open." Ze kunnen het gewoon niet maken dat die duizenden leden van al die verenigingen ineens geen plek meer hebben. En dan hebben we nog niet eens de incidentele bezoekers meegerekend. Ik zie het niet gebeuren dat die ijsbaan dichtgaat.

Dus als de eerste editie goed gaat komt er volgend jaar sowieso een vervolg?

Tjerk: Ja. Zeker omdat de kaartverkoop goed gaat. Daarin zien we een bevestiging dat mensen weer een metalfestival willen in Eindhoven. Ik zie dan niet in waarom er volgend jaar geen tweede Dynamo Metal Fest is.

De belangrijkste vraag op het einde: welk bier wordt er geschonken?

Paul: Kornuit, van Grolsch. Een lekker wegdrinkbiertje.

Tjerk: En waarschijnlijk hebben we in de Biergarten nog negen andere bieren erbij.