Een festival binnen een festival. Zo kan je De Affaire ongeveer wel omschrijven. Tijdens de Vierdaagse van Nijmegen wordt de stad omgevormd tot n groot feestterrein. Uiteraard is er ook plek voor de metaalgezinde medemens. Zondag 19 juli presenteerde De Affaire in samenwerking met Doornroosje vier metalbands: Gojira, Amen Ra, Lysogenic Cycle en Intero.
Wegens gebrek aan bewegwijzering heb ik helaas de eerste band, Intero, moeten missen. Op zich geen drama gezien dit een lokale band betreft, maar goed. Het wachten is op de tweede band genaamd Lysogenic Cycle. De Affaire heeft het programma ruimschoots uitgesmeerd over de hele avond met enorm lange ombouwtijden als gevolg. Gelukkig geen noodzaak tot verveling want er zijn zat andere podiums op loopafstand. Of je nou van Spaanse danseressen houdt of meer van Pater Moeskroen, iedereen kon zijn vermaak vinden. Ook aan de innerlijke mens werd aandacht besteed al is een biertje voor 2,50 wel erg aan de prijzige kant.
Intussen lijkt het erop alsof Lysogenic Cycle klaar is met soundchecken en gezien het publiek lijkt het er op alsof dit de lokale middelbare schoolhelden op gitaar zijn. Na een drie riffjes is het duidelijk dat dit niet mijn nieuwe death-metalidolen gaan worden. Verre van origineel en op strakheid valt ook nog veel winst te boeken. Misschien dat de recente bezettingswisselingen hier de oorzaak van zijn, maar vermakelijk is het niet. Als dan ook het geluid nog eens zeer matig is besluit ondergetekende om een biertje te gaan drinken aan n van de vele barretjes.
Tegen de tijd dat Amen Ra het podium op loopt ben ik weer terug en het publiek is intussen flink aangegroeid. De Belgische sludge/postmetal formatie die bekend staat om zijn non-communicatie met het publiek en het totale gebrek aan lichtshow, moet het vandaag ook nog eens zonder hun visuals doen. Dat maakt het toch al niet toegankelijke genre voor de gemiddelde bezoeker nog onaantrekkelijker. Het is duidelijk dat het publiek niet speciaal voor hen gekomen is. Op een man of 10 na wordt er hardop gekletst en de gesprekken gaan niet over de band. Behalve dan om te zeggen dat men er niets aan vindt. Toch is het een sterk optreden. Zanger Colin Van Eeckhout brult, met zijn rug naar het publiek, zijn aderen zijn gezicht haast uit. Aan het geluid ligt het ook niet al had de volumeknop wel wat omhoog gemogen. Niet in de minste plaats om het geklets van het publiek te overstemmen. Maar buiten dat is het een goede show. Deze band wordt zwaar ondergewaardeerd door de aanwezigen en is hier duidelijk niet op zijn plaats.
Blijkbaar kwam men allemaal voor Gojira. Met The Way Of All Flesh, dat intussen al bijna een jaar in de schappen ligt, hebben ze een groot publiek aangesproken en de samenwerking van zanger Joe Duplantier met de gebroeders Cavalera (in de vorm van The Cavalera Conspiracy) heeft de bekendheid vast ook niet geschaad. Het veld staat goed vol en als de Fransen ten tonele verschijnen gaan de duivelshoorns massaal de lucht in. Er ontstaat gelijk een (kleine) pit die niet meer stopt tot het einde van het optreden. De nadruk ligt voornamelijk bij de eerdergenoemde laatste release maar met de nummers Flying Whales, Backbone en Heaviest Matter Of The Universe wordt ook de vorige plaat From Mars To Sirius niet vergeten. Het geluid staat goed en de lichtshow is zeker in het donker erg gaaf. De progressieve technische deathmetal van de heren gaat er bij het uitzinnige publiek erg goed in en er mag dan ook gesproken worden van een zeer geslaagd optreden. Enige minpuntje is dat er een ruim kwartier te laat werd begonnen. Na 23.00u beginnen op een zondagavond is niet de meest taktische zet. Maar dat mocht de pret niet drukken.
Meer foto's op Wouters website: www.basementonline.nl
