Als de eerste band het podium op stapt is het nog zeer rustig op het relatief kleine doch knusse festivalterrein. De enkele aanwezigen hangen nog aan de bar, terwijl de jeugdige bezoekers zich al voor het podium hebben geschaard. Op het programma staat de battle metal van Thronar. Ideale muziek natuurlijk voor een feestje als dit. De stevige combinatie van death metal en folky black metal wordt dan ook strak en overtuigend neergezet. Hoewel het geluid af en toe nog ietwat schel staat afgesteld en de bandleden niet al teveel ruimte lijken te hebben op het podium, levert men een leuke set af. Het aanwezige publiek wil echter nog niet echt loskomen en applaudiseert slechts braaf als krakers als For Death and Glory en To Kill and Be King langskomen. De sympathieke nieuwe frontman Koen lijkt aardig ingeburgerd en al met al kan men spreken over een kort, maar zeer degelijk optreden. (Jeroen)
Waar eerder Perzonal War op het programma stond, staat nu de lokale formatie Incission op het podium. De band wist me al eerder te overtuigen met hun stampende moderne mengelmoes aan metal. De hoofdmoot wordt gevormd door snoeiharde grooves, pakkende zanglijnen en agressief zangwerk van de sterke zanger Richard Bruggink. Het spel is strak en het is te horen dat de band op live gebied al aardig ervaren is. Hoewel het misschien mijn cup of tea niet helemaal is, moet ik toch toegeven dat hier wel eens een belofte aan het werk zou kunnen zijn. De nummers zitten er strak in en het geluid is overdonderend goed. Uitstekend optreden van een hongerige band. Jammer dat ook hier het publiek nog wat apathisch blijft toekijken. (Jeroen)
Obscura was voor mij een van de verrassingen van Elsrock. Deze band uit Duitsland stond niet op de line-up maar is op het laatste moment toegevoegd door het uitvallen van andere bands. De storm aan brute death metal die van het podium geblazen wordt door dit viertal is extreem technisch en bruut. Snoeiharde riffs en zieke solo's volgen elkaar op met daaroverheen brute grunts van beide gitaristen. Toen de band haar set ook nog eens afsloot met de Vader cover Wings was het feest compleet. Deze band heeft ontzettend veel potentie en ik hoop dat we van deze knapen, van wie sommigen nog geen 20 jaar oud, zijn in de toekomst nog veel gaan horen. (Jan)
Na het ruige death metal feest van de voorgangers is het nu tijd voor een band die een wat meer ingetogen geluid presenteert. De heren en dame van Orpheo gaan er tegenaan en doen dat zeker niet onaardig. De progressieve rock/metal met vrouwelijke zang klinkt lekker en hoewel men qua nummers misschien nog niet tot de top behoort, moet gezegd worden dat men een leuke set speelt. Zangeres Wendelin Visser heeft een goede stem en de band weet een degelijke basis neer te zetten. Helemaal niets mis mee, al vond ik persoonlijk de cover van Abba , Gimme, Gimme, Gimme ietwat misplaatst, maar misschien ben ik wel gewoon een zuurpruim. (Jeroen)
De lokale band Chiraw zet een mix neer van groovende metal en een fikse scheut samples en synthesizers. In het begin was het geluid vrij slecht waardoor de gitaar nauwelijks te horen was, maar dit veranderde gelukkig naarmate de set van de band vorderde. Bij vlagen had de band wel enige raakvlakken met Fear Factory en het geheel werd ook strak gespeeld, alleen klonk het soms was gedateerd (soms neigt het erg naar de nu-metal van een paar jaar geleden) en mag de zanger soms wel iets zuiverder zingen. Desondanks was Chiraw zeker geen slechte band en werd zeker door het jonge publiek er goed ontvangen. (Jan)
El Guapo Stuntteam was mij tot Elsrock alleen van naam bekend, maar er werd een fikse pot Rock 'n Roll in la Peter Pan Speedrock aangekondigd. Nu moet ik zeggen dat ik wel van Rock 'n Roll hou, maar El Guapo Stuntteam was duidelijk niet aan mij besteed. Het was vooral heel erg hard, maar veel meer ook niet. Dit euvel was wellicht mede aan het geluid te wijten, maar dit was toch een band die ik liever van achter in het veld gadesloeg. (Jan)
Eerste echte publiekstrekker is de populaire prog metal formatie met Marcel Coenen; Sun Caged. Bij deze band valt op dat het al een stuk drukker voor het podium is dan eerder op de dag. Men speelt een genietbare set, waarbij vooral het uitstekende gitaarwerk opvalt en de stem van zanger Paul Adrian Villareal. De complexe nummers klinken wellicht ietwat uitgekleed, maar voor de liefhebber valt er voldoende te genieten. Allereerst het eigen materiaal en daarnaast nog een prima Genesis cover. Het is wellicht geen band om op los te gaan, maar de indrukwekkende speltechniek, het spelplezier en de instrumentale passages zijn een genot om naar te kijken en te luisteren. Hoewel het geluid naar mijn smaak wat te droogjes was, kunnen we toch spreken van een goed optreden.
De Duitse dame met de grote bek Sabina Classen meldt aan het begin van het Holy Moses optreden dat men vandaag met z'n drien aan de slag zal gaan. Bassist Ozzy is afwezig vanwege ziekte en dus zal de instrumentatie slechts bestaan uit 1 gitaar, drums en de hortende en stotende krijsvocalen van mevrouw Classen. Het belooft niet veel goeds, maar achteraf gezien valt het erg mee. Men zet het beste beentje voort en de thrash metal komt ondanks de aderlating qua bandleden prima uit de verf. Hoewel Sabina normaal nog wel eens stemproblemen heeft, klinkt ze vanavond als een woeste opgefokte horzel en als een razende trekt men door de set heen. Een flinke pitt ontstaat voor het podium en uiteindelijk mogen er nog enkele bezoekers op het podium komen. Het ongedwongen spontane karakter van de show maakt het tot een heerlijke belevenis. Prima Duitse degelijkheid in een thrash jasje, een agressieve strot en een hoop gezelligheid. Band en publiek vinden het oprecht jammer als de speeltijd van een uur er op zit. (Jeroen)
De muzikale betonmuur Suffocation was voor vanavond de afsluiter. Ookal beschikt de band vanavond maar over n gitarist (iemand had het paspoort van Terrance Hobbs gejat en hij kon het land dus niet uit) en een bassist die moet zitten vanwegen een gebroken been, laat Suffocation er geen gras over groeien. De band bewijst met krakers van het kaliber Subconsciously Enslaved en het geniale Pierced from Within dat ze nog steeds tot de top van de death metal behoren. Als we dan als toetje ook nog een ontzettend sterk nummer van het in september te verschijnen album te horen krijgen kan iedereen zich verheugen om naar de platenzaak te rennen en deze nieuwe beukplaat aan te schaffen. (Jan)
Deze tweede editie van Elsrock was zeer succesvol te noemen. Men wist grote namen neer te zetten, maar ook de lokale, kleinere acts kregen een kans. Het was een klein, maar daardoor zeer gezellig festival, waarvan ik hoop dat het de komende jaren weer gehouden zal worden. Hopenlijk hebben de SGP en Christenunie tegen die tijd ook begrepen dat het gewoon een gezellig feestje is.
