Obtruncation was de eerste op de avond die uit de startblokken zou schieten. De band die al jarenlang brute death metal aflevert had vanavond nog een hele klus om de weinige toeschouwers die er aan het begin van de avond waren te overtuigen. Doordat het geluid vanavond nogal eens te wensen over liet en drummer Martin af en toe een ander ritme aannam dan de gitaristen waren verliep niet alles even vlekkeloos voor de band. De chemie tussen gitaristen Tibor en Luc was echter dik in orde, en vocalist annex droogkloot Anton was verder prima bij stem. Het optreden zelf bevatte een mix van nummers van hun demo-tijdperk (Sanctum's Disruption, Mutual Hatred) als nummers van hun album The Callous Concept (Gruesome Assembly, Parish Of Perdition), waarna afgesloten werd met Terrorizer's Dead Shall Rise.
Zo rustig als het was bij de vorige band, zo gauw loopt de zaal vol wanneer Mythlorian moet aantreden. Al gauw neemt een kleine groep schare fans vooraan al de plek bij het podium in, en komen er meerdere camera's tevoorschijn. In een kort tijdsbestek heeft de band met hun pakkende melodische prog/Gteborg death metal al een goeie naam op kunnen bouwen. Nadat het intro ingezet wordt start men met Shadowsun van de gelijknamige demo, waarna men als een stoomwals doorgaat met nummers als Transcript Of Lies, Crowd Of Nothing, Life True Form en Oblivion. De band laat middels volle, afwisselende melodien, goeie solo's, perfect samenspel en een behoorlijke podiumpresentatie zien dat de band heel wat in zijn mars heeft. Echter gooit het geluid nog steeds zo nu en dan roet in het eten, gezien de solo's nogal eens willen verzuipen in het geheel. Als afsluiter krijgt men nog The Trooper van Iron Maiden voorgeschoteld waarna de band een topavond voor zichzelf kan afsluiten.
Het tij keert weer, want voor velen was voorgaande band blijkbaar de afsluiter van de avond. Zonde. Erg zonde, want Textures liet vanavond zien dat de band al z'n faam en mediaandacht van de afgelopen jaren dubbel en dwars verdiend heeft. Zeker gezien Sengaia/ex-Brainshake zanger Eric Kalsbeek, met zijn verschillende gruntstijlen en cleane zang, de band in mijn opinie een grote stap verder heeft geholpen richting nieuwe dimensies. Een grote opluchting is het als voor het eerst op de avond het geluid echt eindelijk meewerkt en zo de band in z'n volle glorie laat zien. Hierdoor kan de muzikale reis beginnen met Drive, waarna o.a. Millstone, Ostensibly Impregnable(?!) en Denying Gravity voor mij de hoogtepunten vormen. De hypnotiserende effecten van de keyboards gecombineert met het complexe gitaar- en drumwerk, intense vocalen en vele wendingen in de nummers laten menigeen in de zaal dan weer wegdromen, dan weer de manen tekeer laten gaan en op sommige momenten verbijsterd doen staan, velen zichzelf afvragend wat ze er nu toch mee aan moeten. Met Regenesis sluit Textures vanavond de reis af en laat andermaal zien dat de band weliswaar niet voor iedereen is weggelegd maar voor degenen die wel de touch' hebben een verademing was.
Setlists:
Obtruncation:
1. Parish Of Perdition
2. First Carnage
3. Gruesome Assembly
4. Blood Splattered
5. New Yorker
6. Sanctum's Disruption
7. Relentless Persecution
8. Mutual Hatred
9. Callous Concept
10. Wild Chase
11. Dead Shall Rise (Terrorizer cover)
Mythlorian:
1. Shadowsun
2. World:Unknown
3. Transcript Of Lies
4. Crowd Of Nothing
5. Life True Form
6. Oblivion
7. Hollow Eyes
8. The Cruelty Machine
9. The Trooper (Iron Maiden cover)
Textures:
1. Drive
2. Circular
3. Swandive
4. Millstone
5. Touching The Absolute
6. Transgression
7. Stream Of Consciousness
8. Ostensibly Impregnable
9. Polars
10. Denying Gravity
