Om half acht stappen de vier jonge muzikanten, waaronder drummer Max Portnoy (inderdaad de zoon van Mike) van Next To None het podium op. De jongens zijn slechts zestien en zeventien jaar oud. Razendknap dat ze op die leeftijd al veel verschillende stijlen meester zijn. Het kwartet uit Pennsylvania combineert de nu-metal la Korn, progressieve metal van Dream Theater en Haken, elektronica, screamo, new-age en wel meer stijlen (alternatieve rock, grunge) en mengt dit tot een eigen allegaartje. Het geluid staat prima afgesteld en daardoor kun je horen dat de tieners echt wel een potje kunnen spelen. Het structureren van de vele ideen behoeft echter nog wel aandacht, want sterkere passages (doorgaans de progressieve) en mindere (Korn-achtige secties) wisselen elkaar af en soms ontbreekt een richting in het geheel (You Are Not Me is geslaagder dan Control, beide zijn afkomstig van het debuut A Light In The Dark). De opvolger daarvan is trouwens in de maak. Geef deze jongens een aantal jaar om te rijpen en je zult zien dat deze ervaring zich uitbetaalt.
De volgende band die het podium in de oude zaal van de Melkweg betreedt, is The Algorithm, de band rond de Franse gitarist/componist/toetsenist Rmi Gallego. De muzikant uit Perpignan treedt zoals altijd op met een live-drummer. Jean Ferry (Uneven Structure) maakt veel indruk met zijn zeer gevarieerde manier van spelen. Strak, en dat geldt ook voor de lichtshow, die prima aansluit. De meeste ogen zijn echter gericht op Rmi. De multi-instrumentalist is de laatste jaren veranderd. Eerder was hij nog wat schuchter, maar hij is inmiddels in toenemende mate een showman. Hij komt handen tekort om afwisselend gitaar en keyboard te spelen en ook nog zijn laptop te bedienen.
Uit de laptop en het keyboard komen de meest interessante melodien: van grappige Nintendo-achtige melodietjes tot positief stemmende technohooks. Het gechug op de lage snaar van de gitaar gaat na verloop van tijd wel vervelen. Er valt op compositorisch vlak dus nog wel winst te behalen. Tegelijkertijd is het machinale gitaarspel functioneel en geldt het als een van de kenmerken van de heavy computer music waarmee de Fransmannen al een aardige naamsbekendheid hebben weten op te bouwen. Prettig is evenwel de afwisseling met een basgitaar in Deadlock. Het geluid in de zaal is prima en hier en daar zijn er fans in de zaal die enthousiast meedoen. Meer beweging komt er als tijdens Access Granted een reggae-passage en hardcore gabber-sectie aan bod komen, die meerdere mensen aan het dansen zetten. De elektronische ADHD-metal, een combinatie van Daft Punk, Meshuggah, Prodigy en Igorrr, weet veel handen op elkaar te krijgen en als de mannen van Next To None een dolletje komen maken op het podium is het feest compleet.
Het feest wordt nog groter met Haken. Ondanks dat ieder bandlid tijdens de tour ziek is geweest en nog niet iedereen hersteld is, laat de Engelse formatie zien en horen enorm gegroeid te zijn sinds de show in Zoetermeer (27 mei 2016). Aanvankelijk is het echter nog even zoeken naar de juiste geluidsmix en daardoor komen Initiate (frontman Ross Jennings met jas aan) en In Memoriam nog niet geweldig uit de boxen. Zeker niet slecht, maar niet alle details komen goed naar voren. Desondanks is er al veel bijval. De reactie vanuit de zaal neemt nadien steeds uitbundigere vormen aan, want wat er vanaf 1985 (Ross met de bekende groene bril met lichtjes op, veel fans hebben een dergelijk exemplaar meegebracht) gebeurt, is nauwelijks te beschrijven.
Alles lijkt te kloppen. Het geluid is perfect en de band en fans hebben er zin in. Ross reikt de hand en de bezoekers nemen hem aan. Er ontstaat een heerlijke flow die het hele optreden aanhoudt. De zanglessen die Jennings heeft genomen, werpen duidelijk hun vruchten af. Op enkele onzuiverheden in de hoogste regionen na (tijdens Initiate en Atlas Stone) sluit hij aan bij het hoge niveau van de andere muzikanten, zoals in het rustige Red Giant en het prachtige As Death Embraces. Zijn grunts tijdens de Aquarius-medley zijn ook prima. Hij maakt de opmerking dat het optreden op ProgPower Europe in 2010 de eerste show buiten de eigen landsgrenzen was en dat de mannen blij zijn om weer terug te zijn. Verder zijn er tussen de nummers door niet veel woorden. Dat geeft ook niet. De songs spreken namelijk voor zich.
Alle bandleden komen even in de spotlight te staan. De vele solos van gitarist Charlie Griffiths komen goed uit de verf vanwege het heldere geluid, zo ook het harmonieuze gitaarspel samen met Richard tijdens de Aquarius-medley. Bassist Conner Green staat wat verdekt opgesteld achter de frontman, maar laat zich toch ook zien. De zeer gemotiveerde en positief gestemde toetsenist Diego Tejeida is het zonnetje in huis. Hij stapt naar voren voor een solo op zijn key-tar tijdens 1985 en laat Richard even achter de toetsen plaatsnemen. Het instrumentale gedeelte van de Aquarius-medley (met Ross even op zijn knien) is erg gaaf. Het publiek zwaait met de armen heen en weer en zingt mee aan het einde.
De hele zaal beweegt inmiddels mee op de ritmes van drummer Ray Hearne en zeker vanaf favoriet Cockroach King is de reactie uitzinnig. Haken houdt daarna het momentum vast met een geweldige uitvoering van The Architect en het compacte en catchy The Endless Knot (met een hoofdrol voor Diego met zijn Prodigy-achtige keyboardspel). Daarmee sluiten de Engelse muzikanten een fantastische reguliere set af.
Maar het is nog niet over. Ze komen terug voor een toegift en dat is er niet zomaar een. Het maar liefst 22 minuten durende Visions is meer dan een kers op een taart. Het is een demonstratie van de uitzonderlijke kunde van spelen en componeren van de musici. Nog eenmaal gaat het publiek uit zijn dak en zingt het mee. Het applaus en gejuich na afloop houdt lang aan. Terecht, want het was een zeer indrukwekkende show. Om met de woorden van Ross (die tijdens de afsluiter kort een hoed draagt) af te sluiten: This is the perfect ending of the European tour. Daar is geen woord aan gelogen.
Meer foto's op www.basementonline.nl
Setlist Haken:
1. Affinity.exe
2. Initiate
3. In Memoriam
4. 1985
5. Red Giant
6. Aquarius Medley
7. As Death Embraces
8. Atlas Stone
9. Cockroach King
10. The Architect
11. The Endless Knot
Toegift:
12. Visions
Setlist The Algorithm:
1. Floating Point
2. Pointers
3. Brute Force
4. Deadlock
5. Acces Granted
Setlist Next To None:
1. Control
2. You Are Not Me
3. Alone
4. Blood On My Hands
