Paradiso staat vanavond afgeladen vol. Van over de hele wereld zijn fans voor deze speciale gelegenheid afgereisd naar Amsterdam. Ondanks dat het hutje mutje is, heeft iedereen er veel zin in. Als het optreden begint met The Monarch als achtergrondmuziek en daarna Hands Of Gold klinkt, begroet iedereen juichend elk van de bandleden, die een voor een het podium betreden. De zaal ontploft werkelijk als Charlotte ten tonele verschijnt in een glitterjurk en begint met zingen. Een groot deel van de bezoekers klapt mee op de maat en al snel dient de eerste gastartiest van de avond zich aan. Alissa White-Gluz zingt net als op Moonbathers mee en overtuigt niet alleen met haar zuivere cleane vocalen, maar ook met haar performance. Het openingsnummer eindigt met een confettiregen en een explosie van gejuich. Wat een fantastische start van deze bijzondere avond.

De euforie houdt aan met Suckerpunch. Veel fans zingen mee, klappen mee en juichen als Timo naar voren stapt voor een van zijn solo's. Ook tijdens Glory And The Scum staat hij even in de spotlights. De andere muzikanten laten zich ook gelden. Er is veel beweging, ze staan te genieten van de uitzinnige reacties van het publiek, herkennen af en toe bekenden en maken onderling veel contact. Zo staat Charlotte bij Otto en Timo bij Merel. Het levert fantastische plaatjes op voor de fotografen en voor wie er niet bij is, zijn de cameramedewerkers druk bezig om alles vast te leggen. Een camera met een lange arm die over het publiek heen zwaait, blokkeert voor sommige bezoekers af en toe het zicht, maar legt zowel de bewegingen op de dansvloer als op de planken haarfijn vast voor de dvd. Tijdens Get The Devil Out Of Me is het springen geblazen en komt Otto's basspel heel goed tot zijn recht.

Ruben Israel zit links op een verhoging achter zijn drumstel en Martijn Westerholt staat achter zijn keyboard aan de rechterkant. Daartussenin is een trap waar de bandleden gebruik van maken om op gelijke hoogte te komen met Ruben en Martijn. Op de normale hoogte is er constant activiteit. Tijdens The Hurricane staan Charlotte en Timo met hun hoofden tegen elkaar aan en is er wederom confetti die in de vorm van langdurige sneeuw (of stardust) langzaam naar beneden komt. Een prachtig gezicht en bovendien sfeervol, passend bij de tijd van het jaar. Sfeervol is ook de fraaie lichtshow en op de achtergrond is vaak de albumhoes van het betreffende nummer geprojecteerd.

Het eerste nummer van April Rain dat aan bod komt, is het titelnummer. Dit tot grote vreugde van de fans van het oudere werk. Opvallend is dat Merel in de iets aangepaste versie het soleerwerk voor haar rekening neemt (waar ze trouwens al eerder in de set en ook later enkele leads speelt) en dat prima doet. De tweede gastartiest van de avond is Burton C. Bell. Hij zingt mee op Where Is The Blood. Het is slechts de vierde keer dat dit nummer op de setlist staat (na Utrecht en Sneek in 2012 en de try-out recentelijk in Bergen op Zoom) en de eerste keer met de Fear Factory-frontman. Burtons cleane vocalen zijn helaas niet altijd even zuiver, maar zijn screams zijn goed en hij toont zich net als de andere gasten zeer gemotiveerd.

Nadat de muzikanten kort het podium hebben verlaten, keren ze terug voor Here Come The Vultures. Charlotte heeft voor het tweede deel van de set een zwarte, strakkere jurk aangedaan. Wederom valt op hoeveel beweging er op het podium is en hoeveel contact er onderling en met het publiek is. Merel is overal te bekennen om fans te begroeten en meldt zich ook nog even bij Martijn. Charlotte doet dat ook om voor een leuk einde van deze The Human Contradiction-opener te zorgen. Het duurt namelijk even voordat het afsluitende zinsdeel "...for the beat" klinkt. Het levert veel mooie foto's op.

Het regent niet alleen confetti (het podium wordt af en toe schoon geveegd), maar ook hoogtepunten. Tijdens Fire With Fire staan de fans nog voltalliger mee te klappen en klinkt het "hey, hey" boven de muziek uit, Alissa White-Gluz zingt mee in Tragedy Of The Commons, waarbij het contact tussen Alissa en Charlotte veelvuldig en hartstochtelijk is en bij Danse Macabre valt de lichtshow op. Wederom verlaat iedereen het podium en verschijnen gitarist Guus Eikens, drummer Sander Zoer en bassist Rob van der Loo op de planken voor Sleepwalkers Dream.

Het is evenwel een korte fase met wat tegenvallers. Zo meldt een technicus zich bij Martijn (al eerder vanwege wat onwillige apparatuur en ook tijdens Pristine is niet alles naar wens) en zijn er problemen met de microfoon. Charlotte loopt daarom een paar keer naar de zijkant, maar het is ook tijdens Your Body Is A Battleground (met de stem van Marco Hietala van backingtrack) nog niet optimaal. Ondanks de teleurstelling stellen de musici zich professioneel op en met Stay Forever ("from the time when music television actually showed music videos") behoren de grootste zorgen tot het verleden. Er is weer meer energie in de zaal en iedereen staat weer te genieten.

Liv Kristine zingt mee in een mooie uitvoering van See Me In Shadow. Ze is niet de enige, want ook veel fans zingen mee, meerdere met tranen in de ogen. Elianne Anemaat voegt met haar cellopartijen veel gevoel toe en Liv, die Charlotte een kus geeft, krijgt het publiek aan het heen en weer zwaaien op de maat. Het is een ijzersterke fase met The Gathering als favoriet van velen die meespringen en –zingen en Pristine, met George Oosthoek als gastgrunter. Merel struikelt nog even als ze de trap op loopt, maar ongelukken blijven gelukkig bespaard.

Na wederom een pauze volgt een toegift c.q. een vierde deel van de set met het ijzersterke Mother Machine (inclusief clip op de achtergrond en een mooie lichtshow) en Sing To Me. Bij laatstgenoemde valt op hoe prachtig Marco Hietala in beeld komt. Heel gaaf gedaan en dat geldt eigenlijk voor de hele show die bijna ten einde komt met Don't Let Go. De muzikanten die hard werken en veel plezier tonen, stralen en zijn onder de indruk van het zeer lang aanhoudende gejuich nadat Wessels ze heeft aangemoedigd met: "Give it your best shot!" We Are The Others, met Charlotte in een excentrieke, witte jurk vormt het slotanthem van een fantastische show. Nog een keer geven band en publiek alles en komen nadien alle gasten op het podium voor een groepsfoto met The Monarch als achtergrondmuziek.

Ondergetekende zag reeds veel optredens van Delain, maar de show van vandaag was toch wel de beste. Als je hier niet bij was als fan, heb je zeker wat gemist. Maar wees niet getreurd, er komt dus een dvd, die deels gefinancierd is met een Pledge-campagne, waarvan 15% naar de Sophie Lancaster Foundation gaat. Ook dat is een mooi gegeven, een prachtig gebaar. Delain zorgde vanavond samen met de fans voor een memorabele topavond.

Setlist Delain:
1. Hands Of Gold (met Alissa White-Gluz)
2. Suckerpunch
3. The Glory And The Scum
4. Get The Devil Out Of Me
5. Army Of Dolls
6. The Hurricane
7. April Rain
8. Where Is The Blood (met Burton C. Bell)
9. Here Come The Vultures
10. Fire With Fire
11. The Tragedy Of The Commons (met Alissa White-Gluz)
12. Danse Macabre
13. Sleepwalkers Dream (met Rob van der Loo, Guus Eikens en Sander Zoer)
14. Your Body Is A Battleground (met Marco Hietala op scherm)
15. Stay Forever
16. See Me In Shadow (met Liv Kristine en Elianne Anemaat)
17. The Gathering
18. Pristine (met George Oosthoek)
19. Mother Machine
20. Sing To Me (met Marco Hietala op scherm)
21. Don't Let Go
22. We Are The Others

Met dank aan Joe Prostredny voor de foto's.